ارزيابي مدل‌هاي شبكه‌بيزين و ماشين‌بردارپشتيبان در برآورد تبخيروتعرق مرجع (مطالعه ‏موردي: خرم‌آباد)‏

در سراسر دنيا مدل فائوپنمن‌مانتيث به‌عنوان يك روش مرجع، براي برآورد تبخيروتعرق‌مرجع مورداستفاده قرارمي‌گيرد. در اين روش ‏اطلاعات ورودي زيادي نياز است كه در خيلي از موارد دسترسي به اين داده‌ها مشكل مي‌باشد، لذا جايگزيني مدل‌هاي ساده‌تر با ورودي‏هاي اوليه كم و دقت مناسب ضرورت مي‌يابد. ازاينرو هدف از اين پژوهش بررسي دقت و قابليت مدل‌هاي ماشين‌بردارپشتيبان و ‏شبكه‌بيزين در برآورد تبخيروتعرق‌مرجع و مقايسه با مدل فائوپنمن‌مانتيث مي‌باشد. براي اطلاعات ورودي از اطلاعات ماهانه ايستگاه ‏سينوپتيك خرم‌آباد شامل: بيشينه و كمينه‌درجه‎‌‎حرارت، بيشينه و كمينه‏رطوبت‎‌‎نسبي، تابش‌خورشيدي و سرعت‌باد در بازه زماني 1395-‏‏1361 (به تعداد 420 ماه) استفاده شد. بر اساس تأثير پارامترهاي ورودي بر خروجي، شش الگوي ورودي براي مدل‌سازي تعيين‌گرديد. 70 ‏درصد داده‌ها جهت آموزش و 30 درصد داده‌ها جهت صحت‌سنجي مدل‌ها به‌كارگرفته‌شد. نتايج نشان داد الگوي 5 شامل: ‏حداكثردرجه‌حرارت، سرعت‌باد، تابش‌خورشيدي، حداقل‌درجه‌حرارت و حداقل‌رطوبت‌نسبي در همه مدل‌ها دقيق‌ترين الگو مي‌باشد. اين الگو ‏در مرحله آزمون در شبكه بيزين، داراي 0/97‏‎ R^2=‎و 93‏‎/‎‏0‏RMSE=‎‏ و در ماشين‌بردارپشتيبان با هسته‌توابع‌پايه‌شعاعي، داراي 8‏‎9‎‏/0‏‎ R^2=‎و ‏‏41‏‎/‎‏0‏RMSE=‎‏ بوده‌است. مقايسه عملكرد مدل‌ها نشان از برتري مدل ماشين‌بردارپشتيبان نسبت به مدل ديگر داشت به‌طوريكه داراي ‏AARE‏ به ميزان 0/0525 و ‏MR‏ به ميزان 1/005 بود.‏