تاثير مديريت دانش بر كيفيت خدمات انتظامي پليس با نقش ميانجي يادگيري زدايي

هدف از انجام اين تحقيق بررسي تاثير مديريت دانش بر كيفيت خدمات انتظامي پليس با نقش ميانجي يادگيري زدايي سازماني مي باشد. از اين رو اين مطالعه از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش گردآوري داده‌ها توصيفي- پيمايشي است. جامعه آماري مورد نظر را كاركنان كادر رسمي نيروي انتظامي در 7 كلانتري شهرستان خرم اباد كه به تعداد 245 نفر بودند، تشكيل دادند. براي تعيين حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شد كه در سطح خطاي 5% نمونه اي به حجم 150 نفر متناسب با حجم جامعه تعيين شد. براي سنجش متغير كيفيت خدمات از پرسشنامه استاندارد پاراسورامان و همكاران(1988) و براي سنجش متغير مديريت دانش از پرسشنامه استاندارد پاتريك و همكاران(2009) و همچنين براي سنجش متغير يادگيري زدايي سازماني از تركيب پرسشنامه رضازاده مهريزي(2011) و تسنگ و زهرا(2008) استفاده شد، كه به صورت متناسب با حجم جامعه در بين پاسخ دهندگان توزيع گرديد. روايي پرسشنامه از طريق روايي محتوا تاييد گرديد و پايايي آن از روش آلفاي كرونباخ برابر با 786/0 بود كه نشان از پايايي قابل قبول مي باشد. همچنين در اين پژوهش براي بررسي و آزمون فرضيه ها از رويكرد معادلات ساختاري استفاده شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه در سطح اطمينان 95% مديريت دانش بر كيفيت خدمات انتظامي پليس و يادگيري زدايي، و از سوي ديگر يادگيري زدايي بر كيفيت خدمات انتظامي پليس تاثير مثبت و معناداري دارند.