مثلث بندي هوايي براساس تصاويررقومي،GPS/IMU و پارامترهاي بهينه شده سلف كاليبراسيون توسط الگوريتم ژنتيك

در فرايند تهيه نقشه به روش فتوگرامتري استفاده از داده‌هايGPS/IMU  در مثلث ‌بندي موجب افزايش استحكام بلوك فتوگرامتري و كاهش تعداد نقاط كنترل زميني مورد نياز براي سرشكني بلوك گرديده است. خطاهاي سيستماتيك داده ‌هاي مورد استفاده در مثلث بندي، دقت مثلث ‌بندي را كاهش داده، استفاده از نقاط كنترل زميني را حتي با وجود داده ‌هاي GPS/IMU  ضروري مي ‌سازد. بنابراين با كاهش ميزان خطاي سيستماتيك بر روي داده ‌ها مي‌ توان شاهد افزايش دقت مثلث ‌بندي و كاهش تعداد نقاط كنترل زميني مورد نياز براي سرشكني بلوك و همچنين نوارهاي پرواز متقاطع بود. در اين پژوهش نقش پارامترهاي سلف كاليبراسيون مانند پارامترهاي حذف خطاي سيستماتيك داده ‌هاي  GPS/IMUبراي هر نوار و پارامترهاي حذف خطاي سيستماتيك سنجنده تصوير برداري به منظور افزايش دقت مثلث ‌بندي و كاهش تعداد نقاط كنترل زميني و كاهش نوارهاي پرواز متقاطع مورد نياز براي سرشكني بلوك مورد بررسي قرار گرفته است.  بدين منظور ابتدا پارامترهاي بهينه سلف كاليبراسيون با استفاده از الگوريتم ژنتيك تعيين مي ‌گردد، سپس پارامترهاي بهينه تعيين شده، در سرشكني بلوك به روش باندل مورد استفاده قرار مي ‌گيرد.  به منظور حل مشكل ناپايداري معادلات از روش تخمين مؤلفه واريانس استفاده شده است.  اين روش قادر است علاوه بر پايدارسازي مسئله، ماتريس وزن بهينه را در هنگام سرشكني تعيين نمايد. در اين پژوهش از تصاوير دوربين رقومي UltraCamاستفاده شده است.  نتايج بدست آمده نشان مي ‌دهد كه در صورت استفاده از پارامترهاي سلف كاليبراسيون و كاهش ميزان خطاي داده ‌هاي مورد استفاده در فرآيند سرشكني، تعداد نقاط كنترل و تعداد نوارهاي پرواز متقاطع براي سرشكني بلوك كاهش مي ‌يابد به گونه ‌اي كه بدون استفاده از نقاط كنترل و با استفاده از پارامترهاي بهينه سلف كاليبراسيون، بيشترين ميزان خطاي RMSE  بر روي نقاط چك زميني، 0.143 متر مي ‌باشد در حالي ‌كه اگر از اين پارامترها استفاده نشود در صورت وجود يا عدم وجود نوارهاي پرواز متقاطع ماكزيمم خطاي RMSE، در حدود يك متر مي ‌باشد.