بررسي روند تغييرات توپوگرافي ديناميكي تراز آب درياي خزر و اثر آن بر روي تغييرات خط ساحلي ايران با استفاده از داده هاي ارتفاع سنجي ماهواره اي

درياي خزر بزرگترين درياچه جهان است و ساحل درياي خزر ايران با طول حدود  900 كيلومتر، در حاشيه جنوبي آن واقع شده است.  در اين تحقيق داده ‌هاي آنومالي تراز سطح دريا، سطح ژئوييد و سطح متوسط دريا براي مدت  20  سال طي سال ‌هاي  1993  تا  2012، به منظور بررسي روند تغييرات خط ساحلي و سطح آب درياي خزر مورد بررسي قرار گرفته شده است.  براي بدست آوردن داده ‌هاي آنومالي تراز سطح دريا از مجموعه داده ‌هاي ارتفاع سنجي آويسو، به منظور يافتن ژئوييد از مدل ژئوپتانسيل گوس و براي دست يابي به سطح متوسط دريا از مجموعه داده ‌هاي MSS_CNES.CLS15   با قدرت تفكيك 0.25 در جه استفاده شده است.  پس از آن با محاسبه توپوگرافي ديناميكي متوسط، توپوگرافي ديناميكي مطلق و سري زماني تراز دريا در طي سال ‌هاي مورد نظر، نسبت به شناسايي تغييرات تراز درياي خزر در اين سال ‌ها و پيرو آن بررسي تغييرات خط ساحلي در همان زمان ‌ها اقدام گرديد.  بررسي مقاطع تغييرات تراز دريا نشانگر تغييرات غير يكنواخت و نامنظم بوده و در دوره ‌هايي روند كاهشي و در دوره هايي روند افزايشي را مشاهده مي‌ نماييم، اما روند تغييرات بصورت كلي منفي و ميزان آن به ‌طور متوسط  32  ميلي متر در سال مي ‌باشد.  دامنه تغييرات مقدار بالاترين و پايين ‌ترين تراز دريا در اين  20  سال،  1.287  متر مي ‌باشد.  از پيامدهاي ناشي از تغييرات منفي تر از دريا، مي ‌توان به فرايند پسروي خزر اشاره نمود كه از سال ۱۹۹۵ ميلادي آغاز شده و تاكنون ادامه دارد و ماحصل آن خشك شدن بيش از  10000  هكتار از سطح دريا در خليج گرگان مي ‌باشد.