طبيعت و كاركردهاي آن در دستگاه فكري فريدون مشيري و پل الوار

فريدون مشيري(۱۳۷۹-۱۳۰۵ش) و پل الوار(۱۹۵۲-۱۸۹۵م) در عرصه ادبيات ايران و فرانسه از شاعران نوپرداز شمرده مي‌شوند كه زمانه زندگي آن‌ها از ديدگاه‌هاي مختلف سياسي، اجتماعي و فرهنگي، همساني‌هايي داشته و اين عامل در نهايت به‌ توليد آثار و انديشه‌هاي مشابهي منجر شدهاست. يكي از وجوه اشتراك اين دو شاعر، طبيعت‌گرايي است. حضور پررنگ عناصر طبيعت در شعر اين دو شاعر، عاملي تأثيرگذار در پويايي شعر آنان بوده‌است. چگونگي توجّه شعراي ياد شده به طبيعت و مؤلّفه‌هاي آن موضوع اين پژوهش است. هدف اصلي پژوهش، بيان نقش عناصر طبيعت در ادبيّت كلام و كاركرد آن‌ها در القاي انديشه‌هاي فريدون مشيري و پل الوار است. حاصل پژوهش نشان مي‌دهد كه شعراي ياد شده عمده‌ترين تصاوير شعري خود را با الهام از طبيعت و عناصر آن سروده‌ و لحظاتي را به تصوير كشيده‌اند كه مي‌توان از آن، دو برداشت متفاوت ارائه داد: اول بيان حالات روحي و رسيدن به پويايي و بازجست من شاعر و دوم شرح حقيقتي خلاف عادت براي شگفتي‌آفريني و ايجاد پيوند بين روان انسان و عوالم فراسويي. با اين توضيح كه تصاوير شعري پل الوار در پيوند با طبيعت درهم تنيده است و اين درهم‌آميختگي موجب شگفتانگيز شدن تصوير مي‌شود. در اين فرايند تصويرسازي، شاعر تلاش دارد به عناصر شعري، هوّيتي ديگر ببخشد و بدين‌گونه خواننده به دريافت‌هاي نويي دست يابد.