بررسي زباني مونس العشاق سهروردي و عربشاه يزدي از رهگذر بينامتنيت ژنت

شهاب الدين سهروردي (شيخ اشراق) از بزرگ ترين حكماي فلسفه و عارفان قرن ششم است كه رسايل رمزي او تأثير گسترده اي بر نويسندگان و شاعران بعد از خود، گذاشته است بطوري كه عماد الدين عربشاه يزدي از شاعران قرن هشتم با تأثير پذيري از رساله مونس-العشاق (في حقيقه العشق) سهروردي، منظومه اي با همين عنوان سروده است كه در واژگان، تركيبات، جمله، ساختار نحوي و آوايي مشتركات فراواني دارند. هدف ما در اينجا بررسي زباني مونس العشاق منظوم و منثور براساس بينامتنيت ژنت است كه در بخش هاي جداگانه به هر يك از موارد ياد شده پرداخته و از هر كدام چند نمونه شاهد آورده ايم و مابقي نمونه ها را در جدول با مشخص كردن صفحات در هر دو مونس العشاق و بيت مورد نظر مشخص كرده ايم. به لحاظ وجود زيرشاخه هاي بينامتنيت ژرار ژنت در هر دو مونس العشاق سعي نموديم تا بر اساس نظريه ژنت به بررسي بپردازيم. دستاور ما در اين پژوهش اثبات تبعيت عربشاه يزدي از تفكر و واژگان ابتكاري سهروردي است كه تنها از رهگذر بينامتنيت ژنت قابل بررسي است. اين دو اثر با وجود اشتراك فراوان، چند وجه افتراق نيز دارند كه در متن مقاله به آنها نيز اشاره نموده ايم.