بررسي وضعيت نابرابري درآمدي در خانوارهاي روستايي شهرستان نيشابور با تأكيد بر نقش درآمدهاي غيركشاورزي

امروزه، درآمدهاي غيركشاورزي به بخشي مهم از منابع تأمين معاش در خانوارهاي روستايي تبديل شده است و نقشي مهم در كاهش فقر و نابرابري درآمدي دراين خانوارها دارد. از اين‏رو، در مطالعة حاضر، نقش درآمدهاي غيركشاورزي در نابرابري درآمدي در خانوارهاي روستايي شهرستان نيشابور با بهره‏گيري از شاخص تجزيه ضريب جيني بررسي شد. داده‏هاي مورد نياز از 380 خانوار روستايي اين شهرستان به روش نمونه‏گيري طبقه‏اي چندمرحله‏اي طي دوره زماني شهريور تا بهمن 1396 از طريق مصاحبه حضوري و تكميل پرسشنامه به‏دست آمد. نتايج حاصل از پرسشنامه‏ها نشان داد كه در سال‏هاي 1395 و 1396، ميانگين درآمد يك خانوار روستايي شهرستان نيشابور حدود 21.19 ميليون تومان بود كه از آن ميان، درآمدهاي غيركشاورزي (خوداشتغالي، مزدبگيري غيركشاورزي، مستمري، اجاره و سود و يارانه) 48.8 درصد و درآمدهاي كشاورزي (زراعت، باغ و دام) 51.1 درصد از كل درآمد خانوار را تشكيل مي‏داد. بر پاية نتايج تجزيه ضريب جيني، در حالي كه درآمدهاي غيركشاورزي نابرابري درآمدي را كاهش داده، درآمد از بخش كشاورزي (باغ و دام) موجب افزايش نابرابري درآمدي در خانوارهاي روستايي شده است. همچنين، بيشترين سهم در نابرابري درآمدي خانوارهاي روستايي مربوط به بخش دام با 34 درصد و كمترين سهم مربوط به يارانه‏ها با دو درصد بود. با توجه به نتايج به‏دست‏آمده، پيشنهاد سياستي مطالعة حاضر فراهم‏سازي زمينه رشد فعاليت‏هاي غيركشاورزي به‏ويژه فعاليت‏هاي مزدبگيري و خوداشتغالي غيركشاورزي در مناطق روستايي به‏منظور كاهش نابرابري درآمدي است.