عوامل موثر بر ركود دامداري سنتي از ديدگاه كارشناسان در مراتع استپي استان يزد

دامداري سنتي از اركان اصلي معيشتي روستاييان مي‌باشد. با توجه به عدم سودآوري فعلي دامداري در مناطق استپي، به‌خصوص خشك و كويري روستائيان تمايلي به نگهداري و چراي دام در مراتع نداشته و با تخريب مراتع به هر طريقي از فعاليت‌هاي آن كاسته شده و رو به ركود مي‌نهد. لذا، هدف از انجام تحقيق حاضر، تحليل عوامل موثر بر ركود دامداري از نظر عوامل اقتصادي، اجتماعي، مديريتي و اكولوژيكي در مراتع استپي يزد از ديدگاه كارشناسان است. جامعه آماري تحقيق از جمعاً 40 نفر از كليه كارشناسان، خبرگان منابع طبيعي، اعضاي هيات علمي دانشگاه، مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي استان و دامداران خبره تشكيل شده است. با استفاده از نرم‌افزار Ver.11 Expert Choice و روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) وزن نهايي عوامل اصلي و زيرمعيارها مشخص و رتبه‌بندي شدند. نتايج نشان داد از بين عوامل مورد بررسي گويه درآمد دامداري از شاخص اقتصادي با وزن نهايي 0.041، گويه گرايش جوانان به مشاغل غير‌كشاورزي از شاخص اجتماعي با وزن نهايي 0.043، گويه كمبود علوفه ناشي از چراي بيش از ظرفيت چرا از شاخص مديريتي با وزن نهايي 0.029 و گويه خشكسالي از شاخص اكولوژيكي با وزن نهايي 0.118 بيشترين تأثير بر ركود دامداري در منطقه مورد مطالعه داشته‌اند. لذا پيشنهاد مي‌گردد براي تداوم اين حرفه ارائه وام‌هاي كم‌بهره، ايجاد اشتغال‌زايي در زمينه غيركشاورزي و برقراري يارانه به نهاده‌هاي دامي از طرف دولت به بهره‌برداران و همچنين تبليغات گسترده در زمينه بازار فروش فرآورده‌هاي دامي ارگانيكي توليدي از سطح مرتع انجام شود.