تأثير غلظت‌هاي مختلف سلنيوم بر برخي خصوصيات مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي بالنگوي شهري در رژيم‌هاي مختلف آبياري

خشكي يكي از مهم‌ترين محدوديت‌هاي توليد كشاورزي در سراسر جهان است. سلنيوم از طريق افزايش ميزان تركيبات و آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيداني نقش مهمي در تحمل گياهان به تنش‌هاي محيطي دارد. به‌منظور بررسي اثر سلنيوم بر خصوصيات مرفولوژيكي و فيزيولوژيكي بالنگوي شهري تحت رژيم‌هاي مختلف آبياري، آزمايشي به صورت فاكتوريل بر پايه طرح كامل تصادفي با سه تكرار در شرايط گلخانه اجرا گرديد. فاكتور اول شامل سطوح مختلف تنش خشكي (100%، 75%، 50% و 25% ظرفيت زراعي) و فاكتور دوم شامل غلظت‌هاي مختلف سلنيوم (صفر، 5 و 10 ميلي‌گرم بر ليتر سلنات سديم) بود. براساس نتايج به‌دست آمده، خشكي اثر منفي بر ميزان وزن تر گياه، وزن تر و خشك برگ، عملكرد بيولوژيكي و عملكرد بذر بالنگوي شهري داشت. اما، تحت تنش خشكي، محلول‌پاشي سلنيوم سبب افزايش معني‌دار ارتفاع گياه (32.2 سانتي‌متر)، ميزان پرولين (0.92 ميلي‌گرم بر گرم وزن خشك) و فنول كل (0.82 ميلي‌گرم بر گرم وزن خشك) شد. با افزايش غلظت سلنيوم ويژگي‌هاي فيزيولوژيكي مورد مطالعه‌ي (محتوي نسبي آب برگ (65.10 %) قند محلول كل (2.55 ميلي‌گرم بر گرم وزن خشك)، پروتئين كل (0.289 ميلي‌گرم بر گرم وزن خشك) و ظرفيت آنتي‌اكسيداني (0.21 %) برگ بالنگوي شهري افزايش يافت. ميزان غلظت 10 ميلي‌گرم بر ليتر سلنات سديم تأثير مثبتي بر وزن تر گياه و عملكرد بيولوژيكي بالنگوي شهري داشت كه احتمالاً با نقش آنتي‌اكسيداني سلنيوم همراه است. تحت شرايط تنش خشكي، سلنيوم ميزان پرولين و فنول كل را افزايش داد كه افزايش اين اسموليت‌هاي سازگار نقش مهمي در تحمل بالنگوي شهري به خشكي داشت.