بررسي ساختار، الگوي پراكنش و تجديد حيات در جنگل‌هاي بياباني منطقه طراده، كرمان

منطقه بياباني طراده، داراي توده هاي جنگلي ارزشمندي است كه زير فشار جوامع محلي قرار داشته، و به خاطر تخريب‌هاي وارده، بيابان زايي در آن ديده مي‌شود. در پژوهش حاضر ابتدا با جنگل گردشي سطح قطعات نمونه 2m 1500 انتخاب و با به كارگيري روش نمونه برداري سيستماتيك تصادفي به ابعاد شبكه m 100×100 ، درمجموع تعداد 50 قطعه نمونه برداشت شد. در هر قطعه نمونه، نام گونه گياهي به همراه قطر برابر سينه، ارتفاع درخت، قطر تاج، تعداد درخت، قطرهاي بزرگ و كوچك تاج، زادآوري، فاصله مركز پلات تا نزديك ‌ترين درخت كهور (Prosopis cineraria L.) و فاصله ‌اين درخت تا درختان همسايه اندازه‌گيري و ثبت شد. يافته ها نشان داد كه جنگلهاي مورد مطالعه آميخته بوده و گونه هاي كهور، كهورك (Prosopis  Farcta Banks and Sol.)، گز (Tamarix stricta Boiss.)، گرگ تيغ (Lyciumshawii Roem. Schult. و اسكنبيل (Callygonum  commosum L.) گونه هاي اصلي جنگل را تشكيل مي دهند. تراكم درختان كهور و ديگر گونه ها به ترتيب 10/6 و 37/2 اصله در هكتار و تاج پوشش به ترتيب 308 و 1088/3 متر مربع در هكتار بود. ارتفاع و قطر درختان كهور به ترتيب در محدوده m 143/5 و cm 10016 قرار داشته و تراكم زادآوري آن 1/26 اصله در هكتار بود. ساختار جنگل ناهمسال دو اشكوبه و درختان كهور ايراني در اشكوب فوقاني قرار داشت. الگوي پراكنش درختان كهور كپه اي ارزيابي شد كه به جز نوع، اندازه بذر و روش پراكنش، دخالت هاي انساني، محدوديت هاي رويشگاهي و همچنين چراي دام در اين ميان تأثيرگذار هستند. با توجه به نبود درختان در طبقات قطري كوچك و پايين بودن زادآوري، نهال‌كاري و قرق به‌ويژه در اراضي تصرفي پيشنهاد مي شود.