مطالعه كيفي علائم اختلالات هيجاني در برخي از افراد ايراني

هدف پژوهش حاضر مطالعه ابعاد فرهنگي اضطـراب و افسردگي در سه قوميت آذري، كرد، و فارس است. در يك پژوهش مقطعيِ كيفي، تعداد 44 فردِ مبتلا به اختلالات هيجاني وارد مطالعه شدند و در مصاحبه عميق انفرادي با محورهاي ادراك مشكلات هيجاني، عوامل آنها، و رفتارهاي جستجوي مراقبت بهداشتي، شركت كردند. تكنيك تحليل محتواي مرسوم براي دستيابي به نتايج تحقيق به كار گرفته شد. نتايج اوليه از شباهت نسبي مقوله هاي گزارش شده در سه قوم خبر داد كه بيشتر در سه مقوله هيجان منفي، جسماني سازي، و شناخت معيوب خلاصه مي شدند. عوامل ادراك شده براي اختلالات هيجاني شامل فرايندهاي روان شناختي و پس از آن، تركيبي از عوامل اجتماعي و محيطي هستند. مقوله هاي سه قوم مجموعه ناهمگوني از سازه هاي روان شناختي را تشكيل مي دهند. اين امر لزوم در نظر گرفتن متغيرهاي بافتاري همچون فرهنگ و قوميت را، در ارزيابي، تشخيص، و درمان اختلالات هيجاني مورد تأكيد قرار مي دهد.