بررسي ابعاد عشق‌ورزي در اشعار «بَلال» در فرهنگ بختياري بر اساس نظريۀ عشق استرنبرگ

عشق از مهم ترين موضوع هاي بازتاب يافته در اشعار عامۀ »بلال « در فرهنگ بختياري است. در اين پژوهش، اين موضوع بررسي و به اين پرسش پاسخ داده مي شود كدام قصه، ابعاد عشق و نوع رابطۀ عاشقانه در اشعار بلال برجسته شده است. مبناي نظري پژوهش، نظريۀ عشق استرنبرگ و روش تحليل نيز از نوع كيفي است. در اشعار بلال، در سطح آرماني، هر سه بُعد عشق: صميميت، اشتياق و تعهد، بازنمايي شده و عشق از نوع كامل است؛ اما در سطح واقعيت، به سبب دشواري دست يابي به هر سه بُعد، عشق شكل گرفته از نوع عشق رمانتيك يا ابلهانه است كه اين امر، سبب مي شود عاشق و معشوق، فقط از نظر عاطفي، جذب يكديگر شوند يا رابطۀ عاشقانه شان سطحي باشد. از نظر نوع قصۀ عشق نيز بيشتر، قصۀ هنر در اين اشعار برجسته شده است كه بر اساس اين قصه، معشوق مجسمه اي ديده مي شود كه عاشق، از ديدن زيبايي هايش لذت مي برد. بازتاب هر چند محدود قصۀ ايثار و قصۀ اعتياد در اين اشعار، سبب مي شود عاشق از رابطۀ خود احساس رضايت داشته باشد و زن نيز در جايگاه معشوق، احساس مهم بودن بكند و به زندگي اش معنا بخشيده شود.