بايسته هاي حكومت اسلامي در سياستگذاري تعليم و تعلم

تعليم و تعلم در هر نظام حكومتي نقش تعيين‌كننده‌اي داشته و حكومت موظف به سياست‌گذاري در حوزه آموزش است. هدف از پژوهش حاضر، تبيين وظايف حكومت در زمينه آموزش از منظر اسلام به روش اجتهادي و بااستفاده از منابع وحياني (قرآن و حديث)بود. علوم از حيث نفع و ضرر به چهار دسته «علوم ديني»، «علوم مفيد دنيوي»، «علوم بي‌فايده» و «علوم مضر» تقسيم مي‌شوند در اين پژوهش ابتدا نقش حكومت دررابطه با علوم مفيد دنيوي و علوم بي‌فايده بررسي و حكم فقهي آن ارائه شده و درپايان تعريف و حدود علوم مضر (ضاله) و حكم فقهي نقش حكومت در مورد آن‌ها مورد بررسي قرار گرفته است. براساس يافته هاي اين پژوهش مبتني بر آموزه‌هاي دين مبين اسلام، علوم ديني و پس از آن علوم مفيد دنيوي بيشترين منفعت را براي انسان‌ها به همراه دارند. به‌همين‌دليل حكومت اسلامي موظف است زمينه تعليم و تعلم اين نوع از علوم را فراهم آورد. و نيز موظف است از تعليم و تعلم علوم ضاله جلوگيري به عمل آورد.