مقايسه دو روش ارزيابي ريسك MAPOو PTAI و ارتباط آن‌ها با شيوع كمردرد در كاركنان پرستاري

هدف: اين مطالعه باهدف بررسي عوامل ايجادكننده كمردرد در پرستاران و ارائه اقداماتي جهت كنترل و اصلاح اين عوامل با استفاده از دو روش ارزيابي ريسك MAPOو PTAI انجام شده است. روش ها: اين مطالعه مقطعي بين 480 نفر (با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه بندي) از كاركنان پرستاري بيمارستان هاي دولتي خوزستان انجام و اطلاعات آن ازطريق پرسشنامه در چهار بخش جمع آوري گرديد. پرسشنامه نورديك، اطلاعات دموگرافيك و چك ليست هاي MAPO و PTAI كه شامل دو بخش بوده، از طريق بازديد ميداني و مشاهده تكميل شده است. پس از تكميل چك ليست ها، شاخص ها براي سه سطح ارزيابي گرديد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي كاي دو و پيرسون تجزيه و تحليل شدند. نتايج: پرسشنامه نورديك نشان داد 72.92 درصد از افراد مورد مطالعه داراي كمردرد بوده اند. براساس ارزيابي هاي انجام شده توسط روش MAPO، 16.66درصد از افراد در سطح ريسك پايين، 60.41درصد در سطح متوسط و 22.91درصد در سطح بالا قرار دارند. در حالي كه روش PTAI نشان داد 23.95درصد از افراد در سطح ريسك يك، 52.08درصد در سطح دو و 23.95درصد در سطح سه قرار دارند. براساس آزمون كاي دو نيز بين سطوح ريسك هر دو روش MAPO و PTAI و كمردرد از نظر آماري رابطه معنا داري وجود دارد. نتيجه گيري: يافته ها نشان داد با افزايش سطوح شاخص در هر دو روشMAPO و PTAI، ميزان اختلالات اسكلتي عضلاني در ناحيه كمر افزايش مي يابد. در نتيجه مي توان به دقت و مناسبت اين روش ها اطمينان حاصل نمود و دريافت كه هر دو روش مورد بررسي در طبقه بندي سطح ريسك و شناسايي عوامل تأثيرگذار، كارآمد و قابل اطمينان مي باشند.