اسلام سياسي و تاثير آن بر روابط بين الملل: از تقابل طلبي تا تعامل گرايي

اين مقاله با كاربست روش تحليلي- توصيفي، ب هدنبال پاسخ به اين پرسش است كه زمينه هاي اجتماعي و نهادي اسلام سياسي چيست و ظهور اين پديده در عرصه سياست جهاني چه تاثيراتي بر روابط بين الملل به همراه داشته است؟ در پاسخ به اين سوالات، مولفه هايي، چون مدرنيته، ماهيت نظام سياسي، ويژگي هاي سياسي، اجتماعي و اقتصادي حاكم بر كشورهاي اسلامي و نيز پيروزي انقلاب اسلامي ايران ب هعنوان مهمترين ريشه هاي اجتماعي و نهادي ظهور اسلام سياسي معرفي شده و در خصوص تاثيرات آن بر نظام بي نالملل نيز با تاكيد بر تمايز رفتار دولت هاي ملي و گروه هاي فرو ملي در تعقيب اصول و آرمان هاي اسلا مگرايانه، اي نگونه ادعا م يشود كه رويكرد تعامل گرايانه بيشتر در رفتار دولت هاي ملي اسلا مگرا نمود داشته و رفتارهاي تقابل طلبانه بيشتر در رويكرد گروه هاي فرو ملي بروز و ظهور داشته است. در خصوص اين مسئله چنين برداشت م يشود كه مطالبات و حركت هاي اسلام گرايانه تا آنجايي كه امكان و قابليت پيگيري و تعقيب از مجاري بازيگران رسمي نظام بي نالملل را داشته باشد، بيشتر به روش هاي تعام لگرايانه تمايل داشته و سعي دارد تا ارز شها و هنجارهاي خود در چارچوب نظم موجود را پيگيري نمايد؛ درحاليك‌ه گروه هاي فرو ملي ب هدليل عدم پايبندي به ارز شها و قواعد نظام بي نالملل موجود، سعي در به چالش كشيدن ان دارند كه اين مسئله مي تواند به بي ثباتي هر چه بيشتر نظام بين الملل منجر شود