وصاياي وفا؛ فرزندنامه‌اي ناشناخته متعلق به دورۀ قاجار

فاقد عنوان لاتين

فرزندنامه‌، نوشته‌اي است كه والدين با هدف آموزش دانش و مهارت خاص، يا ارائۀ اندرزهاي اخلاقي، اجتماعي، ديني، براي فرزندان خود نوشته‌اند. اين زيرگونۀ مهم ادبي، حاصل تلاقي دو امر است: نگراني‌هاي والدين و بي‌تجربگي و خاميِ فرزندان تا سنين جواني. سه اصل پيشينۀ بسيار كهن، بسامد بالا و تكرارپذيريِ اين نوع متون، نشان از جايگاه مهم آن در ادبيات تعليمي است. نوشتار حاضر، ضمن معرفيِ رساله‌اي از حسين‌علي خان نوري متخلص به وفا (درگذشت 1322ق)، به بيان درون‌مايه‌ها و اعتقادات و مباني تربيتي و اندرزيِ وي پرداخته است. اين نسخۀ منحصربه‌فرد، به شمارۀ 1321، تنها در كتابخانۀ مركز احياء قم نگهداري مي‌شود. وفا اين وصايا را براي فرزند سيزده‌ساله‌اش محمد نوشته است تا راهنماي زندگيِ فرزندش باشد. نتيجۀ اين پژوهش نشان مي‌دهد كه وصاياي وفا مناسب با اقتضاي حال فرزندش است و نويسنده با آگاهي از مقولۀ مخاطب‌شناسي و بهره از شگردهايي چون انتقال تجربه، تشبيه، توصيف و لحن‌هاي مناسب با مقام سخن، كوشيده است تا در فرزندش تأثير گذارد.

فاقد چكيده لاتين