نقش مديريت محلي در ارتقاي سرمايه اجتماعي و مشاركت روستاييان در اقتصاد روستايي مورد: شهرستان بانه

پژوهش حاضر به واكاوي جايگاه عملكرد دروني مديريت محلي در ارتقاي سرمايه اجتماعي و بهبود مشاركت ذي‌نفعان محلي در طرح‌ها و برنامه‌هاي محيطي اكولوژيكي، اجتماعي فرهنگي، اقتصادي و كالبدي فضايي، در فراگرد توسعه اقتصاد روستايي در شهرستان بانه پرداخته است. اين پژوهش به روش كمي و پيمايشي و مبتني بر ابزار پرسشنامه در 350 خانوار و در 30 روستاي نمونه تصادفي انجام شده است. يافته‌ها نشان مي دهد كه رابطه معنادار بين شاخص‌هاي مقوله اثرگذار و اثرپذير وجود دارد و نامناسب بودن جايگاه شاخص‌هاي عملكرد دروني مديريت محلي را در ارتقاي سرمايه اجتماعي، بهبود مشاركت ذي‌نفعان محلي در فراگرد توسعه اقتصاد روستايي آشكار ساخت. به سخن ديگر، با اين كه سرمايه اجتماعي و مشاركت مولد و فعالانه ذي‌نفعان محلي در طرح‌ها و برنامه‌هاي توسعه روستايي، تضمين‌كننده پايداري اقتصادي و توسعه اقتصادي روستاهاست، ليكن عملكرد دروني مديريت محلي مبتني بر رويكرد »حكومت‌محور « و از » بالا به پايين « موجب سرمايه اجتماعي و مشاركت نامولد و منفعلانه در محدوده مورد مطالعه شده و نتوانسته زمينه‌هاي ارتقاي آگاهي اجتماعي، انسجام اجتماعي، تشكل اجتماعي، شبكه روابط اجتماعي، اعتماد اجتماعي و بهبود مشاركت اجتماعي ذي‌نفعان محلي را در طرح‌ها و برنامه‌ها، در توسعه اقتصادي روستاها فراهم آورد. بنابراين نيازمند تغيير و اصلاح رويكرد حاكم بر نظام مديريت روستايي و گذار از وضعيت مديريت آمرانه و تمركزگرايانه به مديريت مشاركتي و تمركززدا و توجه به عوامل تسهيل‌كننده عملكرد دروني مديريت محلي همچون: افزايش سطح آگاهي و دانش، تقويت انگيزه و حس تعلق مكاني، افزايش ميزان رضايت و تقويت امنيت شغلي مديران محلي، تقويت حس مسئوليت‌پذيري، در راستاي ارتقاي سرمايه اجتماعي و بهبود مشاركت ذي‌نفعان محلي در طرح‌ها و برنامه‌هاي توسعه روستايي، در فرآيند توسعه اقتصاد روستايي است.