تحليل فضايي زيست پذيري اقتصادي در سكونتگاه هاي روستايي شهرستان ري

بهبود شرايط زندگي در جوامع روستايي، هدف غايي برنامه ها و پروژه هاي توسعه روستايي است. پيش شرط دستيابي به اين مهم، فراهم ساختن شرايط مناسب زندگي است. به همين خاطر، صاحب نظران، متخصصان و مديران حوزه برنامه ريزي، مفهوم زيست پذيري را به عنوان يكي از مفاهيم نوين در حوزه برنامه ريزي روستايي كه ارتباط نزديكي با پايداري روستاها و بهبود كيفيت زندگي ساكنان آن دارد، پذيرفته اند. هدف تحقيق حاضر، تحليل فضايي زيست پذيري اقتصادي در روستاهاي شهرستان ري است. اين پژوهش، به لحاظ هدف از نوع كاربردي و از حيث روش تحقيق توصيفي و تحليلي است. جمع آوري داده ها با استفاده از دو نوع پرسشنامه محقق ساخته (يكي براي 98 روستاي داراي سكنه به صورت تمام شمار و ديگري براي 360 نفر از سرپرستان خانوار به عنوان جامعه نمونه كه طبق فرمول كوكران محاسبه و به روش ساده انتخاب گرديد) انجام گرفت. نتايج حاصل از تحليل موران دو متغيره نشان مي دهد كه 14 روستا از 98 روستاي مورد مطالعه، در وضعيت كاملاً مطلوب، 37 روستا در وضعيت متوسط و 48 روستا در وضعيت نامطلوب قرار دارند. همچنين نتايج حاصل از تحليل HOT/COLD SPOTs نشان مي دهد كه 16 لكه سرد (زيست پذيري پايين »LL «)، و 12 لكه داغ (زيست پذيري بالا »HH «) در ناحيه وجود دارد. بزرگترين لكه داغ در شمال شرق شهرستان واقع شده و روستاهاي قرار گرفته در اين لكه داراي زيست پذيري اقتصادي بالايي هستند و در مجاور همديگر قرار گرفته اند. بزرگترين لكه سرد نيز در جنوب غرب شهرستان قرار گرفته است.