تاثير سطوح مختلف سيلاژ تفاله گوجه فرنگي بر عملكرد، متابوليت هاي خون، قابليت هضم مواد مغذي و توليد اسيدهاي چرب فرار بره هاي بلوچي

هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثر جايگزيني سطوح مختلف تفاله سيلويي گوجه فرنگي به عنوان يك منبع اليافي بر عملكرد، تخمير ميكروبي، توليد اسيدهاي چرب فرار و متابوليت هاي خوني در گوسفندان بلوچي بود. اين پژوهش در قالب طرح كاملاً تصادفي روي 30 راس بره بلوچي با 3 تيمار 10 بره (تكرار) با ميانگين وزن 1.5 ± 25 كيلوگرم انجام شد. طول دوره آزمايش 90 روز بود. تيمارهاي آزمايشي شامل: 1). جيره پايه فقط سيلاژ ذرت 2). جيره پايه + سيلاژ ذرت حاوي 5 درصد تفاله گوجه فرنگي 3). جيره پايه+ سيلاژ ذرت حاوي 10 درصد تفاله گوجه فرنگي بود. نتايج مصرف ماده خشك و تغيير وزن بدن بين جيره هاي آزمايشي تفاوت معني داري وجود نداشت. غلظت گلوكز پلاسما در تمام حيوانات آزمايشي در محدوده طبيعي مشاهده شد و تحت تأثير جيره هاي آزمايشي قرار نگرفت. با مصرف سيلاژ تفاله گوجه فرنگي در جيره، مقدارpH مايع شكمبه گوسفندهاي آزمايشي كاهش يافت و اختلاف معني داري (0.05 p) با گروه شاهد داشت. به طور كلي با توجه به نتايج به دست آمده، استفاده از تفاله سيلويي گوجه فرنگي به عنوان يك محصول فرعي كشاورزي تا سطح 10 درصد مي تواند سبب بهبود عملكرد شود.