مروري بر روش‌هاي توليد، كاربردها و مشخصات فني سيليكا

استفاده از سيليكا (رسوبي و دودي)، به‌عنوان پركننده تقويتي در صنعت لاستيك- به‌ويژه صنعت تاير- پيشرفت قابل توجهي داشته است. اصولاً استفاده از سيليكا، نسبت به دوده، مقاومت غلتشي تاير را تا حدود 20 درصد كاهش مي‌دهد. با فرض اينكه تاير تحت فشار صحيح و مناسب قرار گرفته و با سرعت‌هاي متفاوت در حركت باشد، كاهش 20 درصد در مقاومت غلتشي تقريباً معادل 3 تا 4 درصد ذخيره سوخت مصرفي وسيله نقليه است. جايگزيني دوده با سيليكا در تايرهاي سواري علاوه بر كاهش مقاومت غلتشي، باعث بهبود استحكام كششي تايرها (ترد تاير) در شرايط مطلوب شده است. علاوه بر آن، سيليكا در فصل زمستان براي تايرها مزيتهاي بسياري دارد و آميزه‌هايي كه با سيليكا تقويت مي‌شوند، اغلب در دماي كم، نرم و انعطاف‌پذيرتر مي‌شوند كه اين مورد موجب ترمزگيري و چنگ‌زني مطلوب‌تري مي‌شود. مشكل اصلي سيليكا به‌ نيروهاي بين‌مولكولي شديد آن مربوط مي‌شود كه پراكنش مطلوب ذره‌هاي آن را در بستر آميزه دشوار مي‌سازد. سطح سيليكا به‌دليل وجود تعدادي گروه‌هاي سيلانول (Si-OH)، آبدوست است. ماهيت آبدوستي سطح سيليكا و تمايل آن براي تشكيل پيوندهاي هيدورژني منجر به تمايل بسيار زياد آن به برهمكنش پركننده-پركننده و جلوگيري از پراكنش مناسب و يكنواخت در حين اختلاط مي‌شود. در نتيجه، غالباً ويژگي‌هاي نامطلوب ولكانشي را به‌دنبال دارد. اين مشكل را مي‌توان با استفاده از عامل‌هاي پيونددهنده سيلان‌دار كه قابليت واكنش شيميايي با سيليكا و كائوچو را در طول مراحل اختلاط و ولكانش دارند، برطرف ساخت.