بررسي سيماي دنيا در شاهنامه فردوسي بر اساس ادبيّات تبليغي

شاهنامه از شاهكارهاي ادبيّات تعليمي ايران به شمار مي‌آيد كه با مطالعة آن مي‌توان با جغرافياء تاريخ, فلسفه،ادبيّات، دين و فرهنگم سرزمين كهن ايران آشنا شد. سرايندة آن، عالم به تمام امور است كه جلوه‌هاي متفاوت از ادبيّات حماسي, غنايي و تعليمي را به نمايش مي‌گذارد. بررسي ارزش‌هاي شاهنامه از ابعاد مختلف سبب مي‌شود كه بيشتر به عظمت و شكوه اين اثر سترگ پي ببريم. استاد اخلاق, با توجّه به غني كهن ايران زمين و تعاليم دين پاك و زلال اسلام، آموزه‌هاي جامع و فراگيري را براي مردم جهان فراهم نموده است. اين مقاله سعي دارد به روش تحليل محتواء به بررسي و واكاوي تصوير دنيا بر اساس ادبيّات تبليغي در شاهنامة فردوسي بپردازد تا نشان دهد شاعر چگونه به تبليغ انديشه‌هاي ديني خويش پرداخته است. نتيجه بيانگر اين است كه فردوسي در مورد دنيا و جلوه‌هاي متفاوت آن به طور كامل نظر بر تعاليم دين اسلام دارد و به گونه‌اي هنري به تبليغ مباني اين دين مبارك مي‌پردازد.