تاثير اكراه در قتل از ناحيه مقتول

علي ‌رغم تلاشي كه فقها و حقوق ‌دانان براي تبيين رابطه‌ي آدمي با اعضاي بدن خود و «نحوه‌ي سلطه‌ي» وي بر آن‌ها داشته اند و ثمره‌ي عملي اين تلاش، گاه نمادي بيروني يافته است و آن نحوه‌ي سلطه، «اهداي عضو» را جايز مي‌شمارد هنوز جاي كنكاش و پرسش باقي است؛ پرسشي نه تنها در ثمرات عملي و بيروني آن مباني نظري؛ بلكه باز هم در خود مباني نظري رابطه‌ي آدمي با اعضاي پيكر خود. دامنه‌ي اين پرسش، ممكن است تا آن‌جا گسترش يابد كه آيا شخصي مي‌تواند ديگري را بر كشتن خويش اكراه كند و او را تهديد نمايد كه «اگر مرا نكُشي، تو را مي‌كُشم» و نتيجه‌ي اين سخن، آن باشد كه چون شخص مكرِه بر بدن خود سلطه داشته و اكراه وي، رضايت ضمني او بر رفع مسؤليت مكرَه محسوب مي‌شود پس مكرَه از هر نوع مسؤوليتي تبرئه گردد؟ با نگاهي به مباني نظري و استدلالات فقها و حقوق ‌دانان، حتّي با وجود تحقّق عناصر اكراه در موضوع مورد بحث، شخص مكرَه از مسؤليّت كيفري با اين عنوان مبرّا نخواهد بود.