چكيده فارسي :
اگر مدرسه‌اي به هر دليلي ويران شود اما به لطف خدا به هيچ‌كس آسيبي نرسد، مهم‌ترين خسارت وارد شده چيست؟
اين سؤال در يكي از جلسات مدرسه براي من و همكارانم مطرح شد. سؤالمان به مسئله‌اي جدي‌تر برمي‌گشت و آن اينكه غير از معلمان و دانش‌آموزان، كدام سرمايه انساني يا مادي يك مدرسه تجديدشدني و احياپذير نيست؟ چه چيزي از دارايي‌هاي مادي و معنوي مدرسه اگر از بين برود، ديگر به هيچ وجه بر نمي‌گردد؟
بحث ما چندان طول نكشيد. جواب‌هايمان واضح بود؛ همه متفق‌القول بوديم كه تنها بخش احيا نشدني يك مدرسه تخريب شده كتابخانه آن است. اگر همه مدرسه ما تخريب شود، مي‌توانيم آن را دوباره بسازيم اما به احتمال خيلي زياد همه كتاب‌هاي خوب آن ديگر آن‌قدر صحيح و سالم نخواهند بود كه بتوانيم آن‌ها را يك جا جمع كنيم.
اگر يك كتابخانه خوب و يك كتابدار ورزيده از جنس مربيان تربيتي دهه شصت داشته باشيم، از ظرفيت بسيار خوبي برخورداريم. اگر كتابخانه سالم و جاندار باشد و مانند قلب تپنده مدرسه فعاليت كند، از توانمندي‌هاي بسياري برخورداريم كه مدرسه و متوليان آن در هيچ عرصه و نقطه ديگري نمي‌توانند آن‌ها را بيابند. كتابخانه خوب شاخص فعاليت درست و مهم مدرسه است. درباره امكانات بالقوه و بالفعل يك كتابخانه آموزشگاهي، مي‌توان مطالب مفصلي نوشت.
