داوري در دعاوي دولتي با نگاهي تحول گرايانه به اصل 139 قانون اساسي

arbitration in public argument by new review in 139 Principle

داوري يكي از بهترين روش هاي حل و فصل اختلافات مي باشد چرا كه داراي اثرگذاري به موقع بوده و هزينه هاي مربوط به دعاوي در دادگستري و اطاله دادرسي نيز در آن به چشم نمي خورد. اما در خصوص ارجاع امر به داوري در دعاوي مربوط به دولت تفاوتي كه با دعاوي عادي به چشم مي خورد بسيار زياد است. در دعاوي دولتي محدوديت هايي در قانون اساسي و قوانين عادي وجود دارد ولي اين امر منع مطلق در اين خصوص نداشته مگر در مواردي كه مراجع اختصاصي به موجب قانون براي رسيدگي به اختلافات تعيين شده باشند. در اين تحقيق سعي بر آن بوده است كه به بررسي اصل 139 از منظري جديد اقدام شود و براي رسيدن به اين هدف از روش كتابخانه اي با رويكرد بررسي عملي موضوع در رويه قضائي بهره گرفته شده و در نتيجه ضرورت حذف اصل 139 قانون اساسي به جهت ايجاد مانع اساسي در قراردادها و همچنين امكان پذيرش داوري در غير از مواردي كه مرجع اختصاصي در رسيدگي وجود دارد حاصل شده است.

Abstract: Arbitration is one of the best ways to resolve disputes because it has a timely effect and does not involve litigation costs and adjournment. But when it comes to arbitration, there is a big difference between a government lawsuit and a lawsuit. There are restrictions on the constitution and ordinary laws in government lawsuits, but this is not strictly forbidden unless the authorities have been appointed by law to deal with disputes. In this research, an attempt has been made to examine Article 139 from a new perspective, and to achieve this goal, the library method has been used with the approach of practical study of the issue in the judicial procedure, and as a result, the need to remove Article 139 of the Constitution It is possible to create a major obstacle in the contracts as well as to accept the arbitration, except in cases where there is a special authority in the proceedings.