مدل تاب آوري استارتاپ ها در صنعت فناوري اطلاعات و ارتباطات (مطالعه چندموردي با رهيافت تاريخي)

با ظهور اينترنت و انقلاب فناوري اطلاعات در دهه هاي اخير، نوآفرين ها (استارتاپ ها) مي توانند حول ايده هاي نوآورانه، فرصت هاي جديد كسب و كار خلق كنند. از آنجائيكه نوآفرين ها با حوزه ي فناوري گره خورده اند، به يك موتور پيشران در اقتصاد كشورها تبديل شده اند. اما نرخ بالاي شكست آنها نشان مي دهد كه شكست بخشي از اكوسيستم نوآفريني و اجتناب ناپذير است و به دليل منابع و زمان محدود نوآفرين ها، يك پروژه شكست خورده مي تواند آنها را از كسب و كار خارج نمايد. بر اساس پژوهش هاي اخير، عمده نوآفرين ها در مراحل اوليه چرخه حيات خود آسيب پذيرتر هستند و بررسي عوامل موثر بر تاب آوري نوآفرين ها در طول چرخه حيات نوآفريني مي تواند نرخ شكست آنها را كاهش دهد. با اجراي يك مطالعه چندموردي در شركت هاي پي پينگ، آچاره، اوبار و كشمون كه چرخه حيات نوآفريني را با موفقيت طي كرده اند و به اصطلاح تاب آورده اند و انجام تحليل مضمون با نرم افزار اطلس تي، مدل تاب آوري نوآفرين در صنعت فناوري اطلاعات و ارتباطات ايران استخراج شد. يافته ها نشان مي دهد مدل تاب آوري نوآفرين داراي سه بعد چالش (با مولفه هاي چالش محصول، بازار، تيم، مالي و قانوني)، اقدام (با مولفه هاي چرخش، ارزش پيشنهادي، مشتري سازي ناب، ساخت پلتفرم، اقدام دروني و اقدام محيطي) و پيشرانه گذر (با مولفه هاي قابليت هاي كليدي تيم و زيست بوم استارتاپ) است.