مدل سازي روابط علي بين عدالت سازماني و تعهد سازماني با نقش ميانجي بي‌تفاوتي سازماني در بين اساتيد دانشگاه علوم پزشكي كردستان

زمينه و هدف: امروزه سازمان‌ها براي بقاي خود نياز به كاركناني دارند كه ضمن تعهد به اهداف سازمان از هرگونه بي تفاوتي نسبت به سازمان اجتناب نموده و تلاش خود را در جهت تحقق اهداف سازماني بكار بگيرند. هدف از اين پژوهش تحليل نقش ميانجي بي تفاوتي سازماني در رابطه بين عدالت سازماني و تعهد سازماني اساتيد دانشگاه علوم پزشكي كردستان بود. روش بررسي: روش اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود و جامعه آماري آن شامل كليه اساتيد دانشگاه علوم پزشكي كردستان (235 نفر) در سال 1396 بود كه با استفاده از جدول مورگان 147 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده از پرسشنامه‌ استاندارد عدالت سازماني نيهوف و مورمن، تعهد سازماني آلن و ماير و بي تفاوتي سازماني دانايي فرد و همكاران استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار spss نسخه 21 و از روش‌هاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون و آزمون كولموگروف اسميرنوف) و روش معادلات ساختاري (SEM) با استفاده از نرم‌افزار ليزرل استفاده شده است. يافته ها: نتايج تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد عدالت سازماني به صورت مستقيم بر تعهد سازماني اثر مثبت و مستقيم دارد، بي تفاوتي سازماني بر تعهد سازماني اثر مستقيم و منفي دارد، عدالت سازماني بر بي تفاوتي سازماني اثر مستقيم و منفي دارد، همچنين اثر غير مستقيم عدالت سازماني بر تعهد سازماني از طريق بي تفاوتي سازماني معني دار بود. نتيجه گيري: از آنجا كه عدالت سازماني و بي تفاوتي سازماني از متغيرهاي مهم و مرتبط با تعهد سازماني اساتيد دانشگاه مي باشند، پيشنهاد مي شود اين دو متغير مورد توجه مديران دانشگاه قرار بگيرد.