تعيين و مقايسۀ مقدار بهينۀ چربي و صمغ دانۀ بالنگو در ماست تازه با دو روش الگوريتم ازدحام ذرات چندهدفه و سطح پاسخ

در اين تحقيق اجزاء مخلوط ماست تازۀ كم‌چرب حاوي صمغ دانۀ بالنگو مدل‌سازي و بهينه‌يابي شد. براي‌اين‌منظور ابتدا متغيرهاي مستقل مقادير صمغ دانۀ بالنگو (0 تا 0/1 درصد) و چربي (0 تا 2 درصد) به روش كاملاً تصادفي در قالب طرح مركب مركزي مدل‌سازي شدند و هريك از متغيرهاي پاسخ (آب‌اندازي، pH، امتياز طعم، رنگ، بافت و پذيرش كلي) در قالب مدل رگرسيون چندجمله‌اي به‌صورت تابعي از متغيرهاي مستقل ارائه شدند. نتايج تحقيق نشان داد كه با افزايش ‌صمغ دانۀ بالنگو آب‌اندازي و pH نمونه‌ها كاهش و امتياز طعم و مزه، بافت، رنگ و پذيرش كلي نمونه‌ها افزايش يافت. افزايش چربي نيز فقط منجربه‌كاهش آب‌انداري نمونه‌ها شد. سپس مدل‌هاي به‌دست‌آمده، توسط الگوريتم ازدحام ذرات چندهدفه و الگوريتم بهينه‌يابي عددي به روش سطح پاسخ، بهينه گرديد، به‌طوري‌كه آب‌اندازي حداقل و امتيازهاي طعم، بافت و پذيرش كلي حداكثر درنظرگرفته شدند. نتايج مقايسۀ ميانگين سه‌نقطۀ بهينۀ به‌دست‌آمده از دو الگوريتم نشان داد كه به‌طوركلي در بهينه‌يابي اجزاء مخلوط ماست كم‌چرب حاوي صمغ دانۀ بالنگو، الگوريتم ازدحام ذرات چندهدفه از عملكرد بهتري نسبت به الگوريتم بهينه‌يابي عددي به روش سطح پاسخ برخوردار است. ميانگين ميزان بهينۀ صمغ دانۀ بالنگو و چربي در روش الگوريتم ازدحام ذرات چندهدفه به‌ترتيب 0/85 و 1 درصد و در روش الگوريتم بهينه‌يابي عددي به روش سطح پاسخ 0/89 و 1/94 درصد به‌دست آمد.