بررسي تاثير آبياري تناوبي ومقادير مختلف كود نيتروژن برخصوصيات كيفي مرتبط با ويسكوزيته برنج گيلانه

ويسكوزيته به عنوان مهمترين شاخص در ارزيابي كيفيت پخت برنج مورد استفاده قرار مي گيرد. به منظور صرفه جويي در مصرف آب و كاهش استفاده از نهاده هاي كشاورزي، اين آزمايش با هدف تعيين بهترين دور آبياري و كمترين مصرف كود نيتروژن و بررسي اثر متقابل آنها بر خصوصيات ويسكوزيته در رقم برنج گيلانه به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي، در سه تكرار مورد بررسي قرار گرفت. دور آبياري در3 سطح غرقاب دائم، تناوب 7 روز و تناوب 14 روز و كود نيتروژن در سه سطح 50، 75 و100 كيلوگرم در هكتار در نظر گرفته شد. هر چه حداكثر ويسكوزيته بيشتر، ويسكوزيته حداقل و ويسكوزيته نهايي كمتر باشد، كيفيت بهتري از پخت در برنج حاصل خواهد شد. در بررسي اثرات متقابل مصرف كود نيتروژن و آبياري، بيشترين حداكثر ويسكوزيته مربوط به تيمار كودي 75 كيلوگرم در هكتار و آبياري با تناوب 14 روز (2707 سانتي پويز) بود. كمترين حداقل ويسكوزيته نيز در تيمار كود 75 كيلوگرم و آبياري در شرايط غرقاب دائم (1767 سانتي پويز) بدست آمد. كمترين ويسكوزيته نهايي با مصرف كود 75 كيلوگرم در هكتار و دور آبياري با تناوب 7 روز (3648 سانتي پويز) حاصل شد. در بررسي ويسكوزيته و تعيين كيفيت پخت، فروريختگي بالاتر و برگشت پذيري پائين تر نشان دهنده كيفيت پخت مطلوب تر مي باشد. بيشترين مقدار فروريختگي (881 سانتي پويز)، كمترين برگشت پذيري (957 سانتي پويز) و كمترين درجه حرارت خميري شدن (84.54 درجه سانتيگراد) مربوط به تيمار كود نيتروژن 75 كيلوگرم در هكتار و آبياري با تناوب 7 روز بدست آمد. با توجه به شرايط زيست محيطي و توصيه جهت كاهش مصرف كود و آب، در صورت عدم تاثير بر شاخص هاي مرتبط با عملكرد، تيمار با دور آبياري 7 روز و كود نيتروژن 75 كيلوگرم در هكتار جهت حصول به بهترين كيفيت پخت براي رقم گيلانه پيشنهاد مي گردد.