اثر اگزاليك‌اسيد بر ويژگي‌هاي كيفي و بيوشيميايي ميوه ازگيل‌ژاپني (Eriobotrya japonica Lindl.) طي مدت انبارداري

اسيداگزاليك به عنوان يك پاداُكسنده طبيعي رسيدن و پيري ميوه را به تأخير مي اندازد. در اين پژوهش اثر غلظت هاي مختلف اسيداگزاليك (0، 2، 4، 6 و 8 ميلي مولار) بر قابليت انبارماني و كيفيت پس از برداشت ميوه ازگيل ژاپني طي 28 روز انبارداري در دماي 5 درجه سانتي گراد و رطوبت نسبي 5 #177;90 درصد مورد بررسي قرار گرفت. صفاتي مانند شاخص قهوه اي شدن، ويژگي هاي بيوشيميايي و كيفي و فعاليت آنزيم هاي پلي فنل اكسيداز(PPO) و پراكسيداز (POD) ميوه در زمان برداشت (0)، 7، 14، 21 و 28 روز پس از شروع انبارداري ارزيابي شد. با افزايش مدت انبارداري ميزان شاخص قهوه اي شدن، مواد جامد محلول (TSS)، نسبت TSS به اسيديته قابل تيتراسيون (TA) و فعاليت آنزيم هاي PPO و POD در همه تيمارها افزايش يافت (p˂0.05)، درحالي كه ميزان سفتي بافت ميوه، TA، اسيدآسكوربيك، فنل و فلاونوئيد كل و ظرفيت پاداُكسندگي ميوه كاهش يافت (p˂0.05). كاربرد اسيداگزاليك ميزان شاخص قهوه اي شدن و فعاليت آنزيم هاي مسئول قهوه اي شدن ميوه (PPO و POD) را به طور معني داري در مقايسه با شاهد كاهش داد (p˂0.05). در پايان مدت انبارداري ميوه هاي تيمار شده با غلظت هاي مختلف اسيداگزاليك بافت سفت تر و ميزان اسيدآسكوربيك، فنل و فلاونوئيد كل و ظرفيت پاداُكسندگي بيشتري در مقايسه با ميوه هاي گروه شاهد داشتند (p˂0.05). در كل، كاربرد اسيداگزاليك بطور موثري نرم شدن بافت ميوه و شاخص قهوه اي شدن را با كم كردن فعاليت آنزيم هاي PPO و POD در طول مدت انبارداري كاهش داد (p˂0.05). بنابراين تيمار اسيداگزاليك (6 ميلي مولار) مي تواند به عنوان يك روش مؤثر در انبارداري ميوه ازگيل ژاپني مورد استفاده قرار گيرد.