آموزش هنر جامعه محور: پديدار شناسي چالش‌هاي آموزشِ هنرِ مبتني بر هنرهاي جوامع محلي(مورد مطالعه: عروسك‌هاي آييني)

پژوهش حاضر با هدف پديدار شناسي چالش هاي آموزش هنر مبتني بر هنرهاي جوامع محلي در حوزه عروسك هاي آييني انجام گرفت. روش تحقيق به صورت كيفي از نوع اكتشافي، با رويكرد پديدارشناسانه بود. جامعه پژوهش شامل مربيان، متخصصان و هنرمنداني بودند كه از عروسك هاي آييني در برنامه هاي آموزش هنر خود بهره بردند. روش نمونه‌گيري به صورت هدفمند متجانس صورت گرفت كه با توجه به معيارهاي ورود به پژوهش با 7 نفر به حد اشباع نظري داده‌ها رسيد. ابزار گردآوري اطلاعات مصاحبه نيمه ساختاريافته بود. اعتبار اطلاعات گردآوري ‌شده از معيار ارزيابي لينكن و گوبا(1985) و روش دنزين(1978) و پاتون(1999) تاييد شد. روش تجزيه ‌و تحليل داده‌ها به شيوه اي استقرايي و با استفاده از روش هفت مرحله‌اي كولايزي(1978)، انجام گرفت. يافته‌ها نشان داد، چالش‌هاي آموزش هنر مبتني بر هنرهاي كاميونيتي در دو سطح درون و برون نهادي قابل دسته بندي است. در سطح درون نهادي، چالش‌هاي فقدان رويكردي جامع در آموزش هنر، مهارت هاي مربيگري، چالش مخاطب شناسي، توليد ديالوژيك، مهارت دانش چند فرهنگي، مهارت رهبري اجتماعي و چالش‌هاي برون نهادي، شامل چالش اقبال اجتماعي، فروكاست منزلت هنر به لذت، فرگشت معنايي، حصر آييني، تهديد كاركردي، چالش آميختگي نشانه‌ها، انتظارات بين نسلي بود.