مقايسه و رابطه بين عملكرد شناختي و حركتي در سالمندان با و بدون تجربه افتادن

بررسي عملكرد شناختي و حركتي در سالمندان مي تواند موجب شناخت ريسك فاكتورهاي مرتبط با افتادن گردد. هدف از انجام اين پژوهش مقايسه و بررسي رابطه بين عملكرد شناختي و حركتي در سالمندان با و بدون تجربه افتادن بود. 60 سالمند با و بدون تجربه افتادن به صورت داوطلبانه در اين مطالعه شركت كردند. آزمون خلاصه معاينه رواني (MMSE)، آزمون ظرفيت حافظه كاري، زمان واكنش، آزمون بازداري پاسخ، تست برگ (Berg)، آزمون تعادل تاندم، 6 دقيقه پياده روي و اعتماد تعادل در گروه ها مورد ارزيابي قرار گرفت. براي مقايسه داده هاي در دو گروه، از آزمون تي تست و براي بررسي رابطه بين متغيرها و پيش بيني سقوط از ضريب همبستگي پيرسن و رگرسيون چند متغيري استفاده شد. سطح معني داري ( 0.05 p ) در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد سالمندان داراي تجربه افتادن در آزمون هاي تعادلي و شناختي عملكرد ضعيفتري نسبت به سالمندان بدون تجربه افتادن داشتند. نتايج همبستگي و رگرسيون نشان دادند، تست برگ، تعادل تاندم، بازداري و MMSE بيشترين ارتباط را با سقوط دارند. با توجه به اين نتايج، افتادن در سالمندان با ضعف در عملكرد تعادلي و همچنين زوال شناختي همراه است. سن، يكي از فاكتورهاي پيش بيني كننده افتادن مي باشد و تقريباً بيش از 25 درصد از عملكرد حركتي در ارتباط با ظرفيت هاي شناختي مي باشد.