تاثير كانون توجه بر رفتار خيرگي و دقت پرتاب دارت: مسئله نيازهاي توجهي تكليف

كانون توجه و چشم ساكن از متغيرهاي اثرگذار بر عملكرد تكاليف پرتابي در طول دهه هاي اخير همواره مورد علاقه محققان روانشناسي و علوم ورزشي بوده است. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي دستورالعمل هاي توجهي بر عملكرد خيرگي (چشم ساكن) و دقت پرتاب دارت افراد مبتدي در دو بار تكليف بالا و پايين بود. در يك طرح نيمه تجربي با اندازه گيري تكراري شركت كنندگان مهارت پرتاب دارت را در سه شرايط توجهي (دروني، بيروني و كنترل) در دو بار تكليفي مختلف (پايين و بالا) انجام دادند. نتايج نشان داد توجه بيروني در بار تكليف بالا موجب بهبود دقت پرتاب دارت در مقايسه با توجه دروني شد؛ در صورتي كه براي تكليف بار پايين تفاوت معني داري بين شرايط توجهي ديده نشد. براي متغير چشم ساكن نيز هيچ كدام از اثرات توجه، بار تكليف و تعامل آنها معني دار نبود. نتايج پژوهش در بعد عملكرد از فرضيه عمل محدود شده حمايت كرد؛ و در تضاد با فرضيه پردازش هوشيارانه بود. همچنين نتايج در بعد رفتار خيرگي چندين زمينه جالب براي تحقيقات آينده پيشنهاد كرد.