رابطه هوش اخلاقي مديران دانشگاهي با رضايت شغلي كاركنان دانشگاه: نقش ميانجي‌گري سرمايه اجتماعي سازمان

زمينه: وجود مديران با هوش اخلاقي بالا كه كار را درست انجام مي‌دهند و اصول اخلاقي را رعايت مي‌كنند زمينه‌ساز تقويت سرمايه‌هاي نامشهودي چون سرمايه اجتماعي مي‌گردد. از اين رو در اين پژوهش به بررسي رابطه هوش اخلاقي مديران دانشگاهي با رضايت شغلي كاركنان با توجه به نقش ميانجي‌گري سرمايه اجتماعي پرداخته مي‌شود. روش: اين پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر شيوه گردآوري و تحليل اطلاعات، توصيفيتحليلي و از نوع همبستگي است. كل مديران دانشگاهي و كاركنان دانشگاه‌هاي سراسري غير پزشكي استان قم، جامعه آماري پژوهش را شكل مي‌دهند. از بين جامعه آماري ۴۸۵ نفره كاركنان، 217 نفر به صورت نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شد و به علت تعداد كم مديران، كل مديران اين دانشگاه‌ها در نظر گرفته شدند. در تحليل اطلاعات از ضريب آلفاي كرونباخ، مدل‌سازي معادلات ساختاري و آزمون سوبل استفاده شده است. يافته‌ها: با توجه به نتايج حاصل از پژوهش فوق، هوش اخلاقي تبيين‌گر 57% تغييرات سرمايه اجتماعي و سرمايه اجتماعي تبيين‌گر 61% از تغييرات رضايت شغلي كاركنان است و نقش ميانجي سرمايه اجتماعي سازمان نيز در رابطه دو متغير تأييد شد. نتيجه گيري: هوش اخلاقي مديران دانشگاهي هم به صورت مستقيم و هم از طريق ارتقاي سرمايه اجتماعي سازماني در محيط دانشگاهي بر رضايت شغلي كاركنان اثرگذار است. لذا برنامه‌ريزي براي ارتقاي آن در محيط‌هاي آكادميك، يك ضرورت محسوب مي‌شود.