رابطه رهبري اخلاقي با عملكرد شغلي اعضاي هيأت علمي دانشگاه ها

زمينه: كاركنان زماني مي توانند در مشاغل خود به خوبي عمل كنند كه از توانايي و انگيزش لازم براي داشتن عملكرد مناسب بهره مند باشند. در واقع توانايي و انگيزش منجر به عملكرد شغلي مناسب مي شود و اين توانايي و انگيزش نيز مي تواند با حضور رهبري اخلاقي در سازمان قوت بگيرد. هدف اين پژوهش بررسي رابطه رهبري اخلاقي با عملكرد شغلي اعضاي هيأت علمي در دانشگاه هاي دولتي شهر تهران بود. روش : پژوهش حاضر از لحاظ هدف كاربردي و از نوع توصيفيهمبستگي و به صورت كمي انجام شده است. جامعه آماري پژوهش، شامل كليه اعضاي هيأت علمي دانشگاه هاي دولتي شهر تهران در سال 1396 مي باشد كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله‌اي، 480 نفر با استفاده از تعيين حجم نمونه در مدلسازي معادلات ساختاري انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته مورد استفاده قرار گرفته و با توجه به سؤال هاي پژوهش از مدل سازي معادلات ساختاري و نرم افزار Lisrel 8.8 استفاده شده است. يافته ها: يافته هاي اين تحقيق نشان م ي دهد كه بين رهبري اخلاقي با عملكرد شغلي اعضاي هيأت علمي دانشگاه هاي دولتي شهر تهران رابطه معناداري وجود دارد (0.5). مؤلفه فردي رهبري اخلاقي در ميان ساير مؤلفه هاي رهبري، بالاترين رتبه و در ميان مؤلفه هاي عملكرد شغلي بعد آموزشي، بالاترين رتبه را به خود اختصاص داده اند. نتيجه گيري: نتايج پژوهش نمايانگر اين ايده مي باشد؛ كه جذب مديراني با سبكهاي رهبري اخلاقي كه داراي تجربه‌هاي آموزشي و پژوهشي مناسب هستند، موجب بهبود عملكرد اعضاي هيأت علمي خواهد بود.