تحقيقي در نقش تصور و تصديق در شكل گيري دو گونه جهان اخلاقي نزد ابن ‏سينا

نزد بوعلي سنخ تصورات ذهني ما است كه به تصديق ماهيت جهان آنگونه كه آن را مي ‏شناسيم، منجر مي ‏شود. ابن‏ سينا در فلسفۀ خود با دو سنخ تصور روبه‌رو است: تصوري كه منبع آن ادراك معقولات است و تصوري كه منبع آن تمام سطوح ادراكي انسان غير از قوۀ عاقله است. اين دو سنخ تصور نيز به ساخت دوگونه جهان در ذهن مخاطبان بوعلي منجر مي‏شود: جهاني معقول و جهاني مخيل. انسان بر اساس شناخت خود از عالم در آن به عمل مي ‏پردازد. عمل ناشي از شناخت معقول عالم، عقلاني است و جهاني اخلاقي را براي ما به وجود مي‌آورد؛ اما عمل ناشي از شناخت غيرعقلاني عالم، جهاني غيراخلاقي را براي مخاطبان بوعلي به وجود مي‏ آورد. پس از بيان نحوۀ ايجاد اين دو عالم اخلاقي و غيراخلاقي در برابر مخاطبان بوعلي، مشخص مي ‏شود كه شكل ‏گيري جهان اخلاقي در نظر انسان بسته به ميزان معرفت او از عالم است. حضور انواع تصورات در ذهن و نيز نحوۀ صورت‏ بندي آنها بسته به ميزان معرفت افراد متفاوت است و منجر به شكل ‏گيري دو گونه جهان اخلاقي و غير اخلاقي در  افراد مختلف خواهد شد.