مبنا و تحول نظريه مخاطره‌آميزبودن گفتگوهاي مقدماتي در اسناد بين‌المللي و حقوق تطبيقي

به‌طور سنتي پذيرفته شده است كه حقوق نبايد در گفتگوهاي مقدماتي طرفين براي انعقاد قرارداد، دخالتي داشته باشد. اين امر باعث مي‌شود گفتگوهاي مقدماتي، علي‌الاصول براي طرفين، دوران پرمخاطره‌اي محسوب شود. بر اساس نظريه مخاطره‌آميزبودن گفتگوهاي مقدماتي، طرفين بايد با درنظرداشتن احتمال عدم انعقاد قرارداد، گفتگوها را آغاز كنند و مخاطرات ناشي از ترك گفتگو توسط طرف مقابل را خود متحمل شوند. به مرور زمان مشخص شد كه عدم دخالت حقوق در روابط پيش‌قراردادي، نتايج غيرمنصفانه و ناعادلانه‌اي دارد كه با هدف اجتماعي حقوق ناسازگار است. لذا حقوق امروزي، دخالت در گفتگوهاي مقدماتي را پذيرفت. بر همين اساس، در اصول حقوق قراردادهاي اروپايي و اصول اونيدروا براي قراردادهاي بازرگاني بين‌المللي، با ابتناي بر اصل حسن‌نيت، تعهداتي براي طرفين گفتگوهاي مقدماتي در نظر گرفته شده كه نقض آن، موجب مسئوليت مي شود. با دخالت حقوق در گفتگوهاي مقدماتي و پذيرش مسئوليت در اين مقطع، نظريه مذكور رو به افول گذاشته است.