موانع بنيادين فراروي تدوين حقوق بين‌الملل حاكم بر حملات سايبري

عمليات سايبري به علت ماهيت انتزاعي فضاي سايبر و مفاهيم ناملموس مطرح در آن، نسبت به فضاي عيني، قلمرويي ناشناخته براي حقوق بين‌الملل به حساب مي‌آيد. قدم گذاشتن حقوق بين‌الملل در قلمرو سايبر، همچون قدم گذاشتن آليس در سرزمين عجايب، مملو از شگفتي‌ها و ناشناخته‌ها است كه در مقايسه و مطابقت با قوانين دنياي عيني، هنوز نمي‌توان براي اتفاقات درون آن، پاسخ درستي پيدا كرد. اين فرايند، منجر به ظهور موانعي در مسير تدوين حقوق بين‌الملل حاكم بر حملات سايبري شده است. بنيادي‌ترين اين موانع را مي‌توان در دو مورد «كاستي در ادبيات حقوقي بين‌المللي مرتبط با مفاهيم تكنيكي حملات سايبري» و «ضعف در برقراري ارتباط بين مفاهيم حقوقي دنياي عيني و دنياي سايبري» خلاصه كرد. گرچه اصول و قواعد حقوق بين‌الملل پاسخگوي قسمتي از جنبه‌هاي حقوقي بين‌المللي حملات سايبري است، اختلاف نظر دولت‌ها حكايت از آن دارد كه پاسخ‌هاي فعلي كافي نبوده و ناسازگاري‌ها بر سازگاري‌ها غلبه دارد. عجالتاً دو راهكار كلي «تدوين معاهدات منطقه‌اي و بين‌المللي» و «توسل به اقدامات موجد اعتماد» را مي‌توان به منظور ازميان برداشتن موانع بنيادين پيش روي تدوين حقوق بين‌الملل حاكم بر حملات سايبري معرفي كرد تا از طريق اين دو اقدام، ادبيات حقوقي بين‌المللي مربوط به حملات سايبري قوام يابد و مدون شود.