واكاوي استراتژي هاي نخبه گريزي مديران در سازمان هاي دولتي ايران

استفاده از منابع انساني نخبه در تصميم سازي ها و اجراي تصميات اتخاذ شده در سازمان هاي دولتي ضرورتي پذيرفته شده از سوي بسياري از مديران و خبرگان سازماني مي باشند، با اين وجود در عمل تعداد قابل توجهي از مديران در سطوح مختلف به دلايل مختلف و با استراتژي هاي متفاوت از بكارگيري و تعامل موثر با نخبگان طفره مي روند. پژوهش حاضر با هدف واكاوي استراتژي هاي نخبه گريزي مديران در سازمان هاي دولتي ايران با رويكردي تركيبي انجام شده است. در بخش كيفي داده هاي مورد نياز از طريق مطالعه كتابخانه اي منابع موجود و مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته با 15 نفر از خبرگان سازمان هاي دولتي شهر همدان و تحليل محتواي كيفي مصاحبه ها احصا شد.جامعه آماري در هر دو بخش كيفي و كمي پژوهش خبرگان شاغل در سازمان هاي دولتي شهر همدان بودند.در بخش كمي ابتدا با استفاده از روش دلفي فازي اتفاق نظر 15 خبره (مرحله مصاحبه) پيرامون استراتژي هاي شناسايي شده و دسته بندي آنها احصا گرديد. در ادامه به منظور رتبه بندي استراتژي ها مطابق جدول مورگان 108 پرسشنامه به شيوه تصادفي بين جامعه 153 نفري خبرگان سازمان هاي دولتي شهر همدان توزيع شد. پرسشنامه هاي جمع آوري شده براي رتبه بندي استراتژي ها با روش سوارا مورد تحليل قرار گرفتند.يافته ها نشان دادند مديران از 39 استراتژي در قالب 4 استراتژي كلي به ترتيب اولويت: فردي،مديريتي،سازماني و شغلي استفاده مي كنند. در پايان پژوهش نيز پيشنهاد هاي اجرايي و پژوهشي ارائه شده است.