بررسي و تحليل كارايي شاخص‌هاي پوياي ارزيابي عملكرد نور روز (كفايت نور روز و روشنايي مفيد نور روز) از طريق تحليل حساسيت، مورد مطالعاتي: كلاس درس ابتدايي در تهران

حركت به سوي ساختمان‌هاي پايدار وكم انرژي نيازمند تأكيد بيشتري بر ارزيابي دقيق عملكرد نور روز است. بدين منظور محققين در چند سال گذشته جهت غلبه بر محدوديت‌هاي ‌شاخص‌هاي ارزيابي ايستا به‌طور قابل ملاحظه‌اي به سمت شاخص‌هاي پوياي پيشرفته‌تر حركت كرده‌اند. در حال حاضر شاخص‌هاي كفايت نور روز (DA)1 و روشنايي مفيد نور روز (UDI)2 و شاخص‌هاي توسعه‌يافته مبتني بر اين دو به‌عنوان شناخته‌شده‌ترين شاخص‌هاي پوياي ارزيابي شدت روشنايي نور روز در سطح بين‌المللي هستند كه داراي اعتبار يكساني از نظر كارايي در ميان متخصصين مختلف نيستند. هدف از اين مقاله مقايسه توانايي اين شاخص‌ها جهت به‌كارگيري در ارزيابي نور روز در ساختمان‌هاي آموزشي است. براي رسيدن به اين هدف تجزيه و تحليل پارامتريك با استفاده از شبيه‌سازي در نرم‌افزار گرسهاپر با استفاده از پلاگين ليدي باگ3 و هاني بي4، جهت نشان دادن رابطه بين شاخص‌هاي UDI ،sUDI ،DA ،sDA ،cDA از طريق نحوه تأثير آن‌ها از تغييرات مؤلفه نسبت مساحت پنجره به ديوار (WWR)5 در مدل كلاس درس يك دبستان نمونه در شهر تهران انجام شد. نتايج نشان مي‌دهند عدم وجود حد بالا براي شاخص DA و شاخص‌هاي مبتني بر آن ارتباط آن‌ها را با مؤلفه‌هاي مربوط به آسايش ساكنين از بين مي برد. در مقايسه شاخص UDI به علت همبستگي با شاخص‌هاي خيرگي و انرژي مي‌تواند نشان‌دهنده ميزان تمايل به وقوع عدم آسايش ساكنين و همچنين ميزان مصرف انرژي باشد. همچنين در ميان شاخص‌هاي مبتني بر UDI شاخص sUDI جهت دستيابي به دقتي مشابه شاخص UDI avg به افزايش تراكم شبكه نقاط حسگر نيازمند است كه زمان محاسبه را به‌طور قابل توجهي افزايش مي‌دهد. بنابراين شاخص UDI avg براي واحد‌هاي كوچك فضايي كه تعداد نقاط سنور كاملاً محدود است مناسب‌تر است.