شناسايي و اولويت‌بندي عوامل مؤثر بر كارآفريني فناورانه پيشرفته در ايران

كارآفريني فناورانه از جمله عوامل مؤثر در خلق و كسب ثروت توسط كسب‌وكارهاي مختلف در سطوح فردي و سازماني به‌شمار مي‌رود. از اين‌رو دستيابي و توسعه چنين كارآفريني پيشرفته‌اي خود مستلزم شناسايي ماهيت فرآيندها و عوامل اثرگذار بر آن است. برهمين‌اساس هدف از انجام پژوهش حاضر شناسايي عوامل مؤثر بر كارآفريني فناورانه پيشرفته در ايران بوده است. تحقيق حاضر به لحاظ هدف، از نوع كاربردي و توسعه‌اي است كه در آن با بهره‌گيري از آمار توصيفي و استنباطي، تحليل كمّي‌و كيفي و همچنين روش‌هاي كتابخانه‌اي و ميداني براي گردآوري اطلاعات، عوامل مؤثر بر كارآفريني فناورانه پيشرفته در جمهوري اسلامي ايران را شناسايي و رتبه‌بندي مي‌كند. نتايج يافته‌هاي حاصل از اين پژوهش نشان مي‌دهد كه ساختار كارآفريني فناورانه پيشرفته در ايران داراي ابعادي شامل:«دولت»؛ «دانشگاه»؛ «بنگاه»؛ «سرمايه»؛ «بازار/مشتري»؛ «كارآفرين فناور» و «مشاوران» است. در ادامه‌ي نتايج، مهمترين عوامل مؤثر بر اين كارآفريني در مجموع60 شاخص شناسايي و احصاء شد كه از ميان آنها، عوامل«اصلاح قوانين و مقررات»، «اصلاح و بهبود سياست‌ها و سازوكارهاي حمايتي دولت»، «توسعه صنعت سرمايه‌گذاري خطرپذير» و «گسترش و حفاظت از حقوق مالكيت فكري» از بُعد دولت و همچنين عوامل«ارائه مشاوره‌هاي تخصصي، علمي و راهبردي» و «مشاوره‌ها و آموزش‌ها براي پُر كردن شكاف‌هاي اطلاعاتي و حل مساله» از بُعد مشاوران مي‌توانند به ترتيب بيشترين و كمترين اثرگذاري را بر كارآفريني فناورانه پيشرفته در ايران داشته باشند.