صورت‌پردازي؛ ادله‌ي تحريم و نقد آنها

با نگاهي به سير تاريخي حكم صورتگري به اين نتيجه مي‌رسيم كه اين حرفه بيش ازآنكه در فقه اسلامي به آن توجه شود، در امور آييني مانند بت‌پرستي به آن توجه شده است. بر اين اساس، با فرض انتفاي موضوع، ادلّه فقهي صورتگري اعم از نقاشي و مجسمه‌سازي در عصر حاضر به خوانشي دوباره نياز دارد. در خصوص مجسمه و نقاشي صور بدون روح، در جواز ايجاد و نگهداري آن‌ها، بين فقها اختلافي نيست؛ اما شماري از فقيهان، كشيدن عكس و شكل جان‌داران را همانند پيكرتراشي و تنديس موجود جان‌دار حرام مي‌دانند. آنچه مهم است بحث و بررسي دليل‌هاي اين ديدگاه است. بعد از بحث و تحقيق درباره  ادله قائلان به حرمت، معلوم شد كه در قرآن كريم آيه صريحي مبني بر حرمت وجود ندارد و هر دو دليل اجماع و اخبار نيز ناتمام است؛ زيرا اجمالاً اجماع يادشده، اجماع مدركي و غيرقابل استناد است. همچنين بيشتر روايات مورد استناد يا ازنظر سند و يا ازنظر دلالت، خدشه و نقدپذير هستند.