نقاب ابوذر غفاري در شعر معين بسيسو

تكنيك نقاب (قناع) در شعر معاصر عربي يكي از پربسامدترين شيوه هاي بياني جهت ترسيم تجربۀ شعري شاعران است. معين بسيسو از جمله شاعران معاصر فلسطيني و چهرۀ برجستۀ شعر مقاومت است كه از رمز و نماد و تكنيك قناع در شعر خود بهرۀ فراوان مي برد. قصيدۀ «من اوراق ابي ذر الغفاري» از جمله سروده هاي اوست كه شاعر در آن شخصيت ابوذر غفاري صحابۀ پيامبر (ص) را براي بيان تجربۀ شعري و بازگو كردن انديشه هاي شخصي خود برمي گزيند. در اين مقاله به روش توصيفي‌ تحليلي به واكاوي و تحليل متن قصيدۀ يادشده و چگونگي كاركرد قناع ابوذر در شعر معين بسيسوپرداخته مي شود. از آنجا كه ميان شاعر و شخصيت ابوذر، وجوه مشترك و شباهت هاي زيادي وجود دارد؛ مي توان گفت كه كاركرد قناع اين شخصيت در شعر بسيسو از مقبوليت لازم برخوردار است. صوت غالب در قصيده، صداي ابوذر است كه در پس آن  ردپايي از بسيسو را مي توان مشاهده كرد؛ بدين معنا كه شاعر با ابعاد انقلابي شخصيت ابوذر همزاد پنداري كرده و از پس نقاب ابوذر به بيان افكار و انديشه هاي خود مي پردازد تا حدي كه صداي شاعر در سراسر قصيده با صوت غالب يكي شده و به اتحاد مي رسد. قصيدۀ حاضر ترسيم واقعيت هاي جامعۀ عربي، دعوت به مبارزه و پايداري و نقد حاكمان و سردمداران عرب است.