بررسي مضامين رئاليستي متأثر از نگرش اسلامي در نمايشنامه «حبل الغسيل» علي احمد باكثير

واقع‌گرايي (رئاليسم) تحليل اجتماعي و بررسي تجسم زندگي انسان در جامعه، روابط ميان فرد و جامعه و ساختمان خود جامعه است. رئاليسم بمثابه يك مكتب ادبي در آثار قرن بيستم به‌ويژه داستان و نمايشنامه پديدار گشت. در اين ميان، نمايشنامه به‌عنوان يك اثر هنري قابل ‌اجرا، در ترسيم واقعيت‌هاي جامعه نقش مهمي ايفا مي‌كرد. «علي احمد باكثير» (19691910) نويسنده‌ واقع گراي مسلمان و متعهد عرب در قرن بيستم است كه اسلام گرايي ادبي وي در آثارش كاملاً هويدا مي باشد. نمايشنامه‌ «حبل الغسيل» از آثار رئاليستي وي به شمار مي آيد كه نگرش اسلامي نويسنده در آن مشهود است و وقايع مصر را در زمان حكومت سوسياليست‌ها به تصوير مي‌كشد. پژوهش حاضر مي كوشد با روش توصيفي تحليلي و استخراج نمونه هايي از مضامين رئاليستي از گفتگوهاي نمايشنامه‌ «حبل الغسيل»، چگونگي ظهور مضامين فوق را در اين نمايشنامه بررسي نمايد و از اين طريق به ديدگاه نويسنده در تبيين اوضاع جامعه مصر پي ببرد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه نگرش اسلامي نويسنده در گفتگوهاي نمايشي، غالباً به صورت انتقاد از جامعه‌ سوسياليستي و طرفداران آن نمود يافته است. از سوي ديگر، «باكثير» در به تصوير كشيدن مضامين رئاليستي در اغلب موارد، اصل اعتدال را در كلام خود رعايت كرده؛ امّا در گفتگوهايي كه براي تبيين چهره‌ «عبدالكريم قاسم» و قيام شعوبيه به كارگرفته، تا حدي افراط و تندروي نموده است.