تحليل داستانك «اللغه‌ الأخري» اثر جبران خليل جبران، از منظر نمادشناسي

نمادها حاصل قرارداد و انتقال دهنده‌ مفاهيمي فراتر از لفظ خويش هستند. از اين رو مخاطب مي تواند با ديدن يك نماد گاه همه‌ ايدئولوژي نهفته در پس آن را به خاطر آورد. از نويسندگاني كه به نگارش متون نمادين و رمزگون اهتمام داشته ، «جبران خليل جبران» نويسنده‌ لبناني است. يكي از آثار كوتاه وي داستانك «اللغه‌ الأخري» از مجموعه‌ «المجنون» است، كه متني كاملاً نمادين دارد. اشاره به نمادهاي به‌كاررفته، بررسي معاني اين  نمادها و درك پيام كلي داستانك، در مقاله‌ حاضر مد نظر است و تلاش مي‌شود به روش توصيفي تحليلي و از رهگذر توصيف و تحليل نمادها، مفهوم مورد نظر نويسنده آشكار شود. جبران در اثر خويش، از نمادهاي عدد 3 (گذر ازظلمات سه گانه‌ شكم و زهدان و جفت و تولد در دنياي جديد)، عدد 7 (كمال و زيادي)، 21 (حفظ ارتباط با عوالم آسماني و فطرت بشري در عين ايجاد تغييرات اصولي) و 33 (حيات جاودان)، مادر (حلقه‌ اتصال انسان بين زندگي دنيايي و زندگي پيشين)، دايه (حمايت غيراصيل و جايگزيني براي شرايط آرماني)، شير (شناخت و راه جاودانگي)، گهواره (زمين، جايگزين بهشت)، كشيش و معبد (عقايد مسيحيت درباره انسان) و موسيقي (هماهنگي با فطرت بشري) استفاده كرده است. نتيجه‌ تحليل اين نمادها نشان مي دهد «جبران خليل جبران» در داستانك مورد بحث، ضمن پاك شمردن فطرت بشري، انسان را به تلاش براي حفظ اين فطرت پاك فراخوانده و در اين بين، عقايد سنتي و ديني حاكم بر افكار جامعه را مورد انتقاد قرار مي‌دهد.