فراتحليل مطالعات انجام شده پيرامون به‌كارگيري روش‌هاي تحليل فضايي تصادفات

روش‌هاي تحليل فضايي در تحليل تصادفات ترافيكي بسيار مورد توجه پژوهش‌گران، برنامه‌ريزان و سياست‌گذاران قرار مي‌گيرد. اما در ايران به‌ندرت مورد توجه آنان است. پژوهش حاضر با استفاده از فراتحليل كيفي و با هدف شناسايي روش‌هاي پركاربرد در تحليل فضايي تصادفات رانندگي، به شناسايي روش‌ها و تكنيك‌هاي مورد استفاده در مطالعات اين حوزه پرداخته است. در اين راستا، از ميان 50 نمونه، شاخص‌هاي تعداد نويسندگان، رشته‌هاي تخصصي، تعداد مشاركت در هر مطالعه، حوزه‌ي درون‌شهري يا برون‌شهري، روش‌ها و تكنيك‌هاي تحليل فضايي و زمينه‌هاي كاربرد هر مطالعه استخراج شد. يافته‌ها نشان داد، هشت گروه از رشته‌هاي مختلف علمي از قبيل گروه رشته‌هاي عمران / حمل‌و‌نقل / ترافيك، جغرافيا، نقشه‌برداري / GIS و پزشكي / بهداشت عمومي در اين پژوهش‌ها همكاري داشته‌اند. بيش از 20 تكنيك در قالب هفت روش مختلف در تحليل فضايي تصادفات به‌كار رفته است كه پركاربردترين روش‌ها، تحليل تراكم، خوشه / ناخوشه و نقاط / پهنه‌هاي داغ و پركاربردترين تكنيك‌ها نيز تخمين تراكم كرنل، تحليل خوشه / ناخوشه با شاخص موران محلي و تحليل نقاط داغ گتيس- ارد جي‌استار تعيين شد. شباهت‌ها و تفاوت‌هايي در بين برخي از تكنيك‌هاي مورد استفاده در پژوهش‌ها بين دو حوزه‌ي درون‌شهري و برون‌شهري مشاهده شد. به‌طور ميانگين در هر پژوهش حدود دو تكنيك مورد استفاده قرار گرفته است. بيشترين زمينه‌ي كاربرد نتايج پژوهش‌هاي مورد مطالعه نيز در زمينه‌ي شناسايي نواحي بحراني تصادفات بوده است. به‌علاوه، معلوم شد كه از ميان سه تكنيك بسيار پركاربردتر، ميزان استفاده از دو تكنيك تحليل خوشه / ناخوشه و تخمين تراكم كرنل در حوزه‌ي درون‌شهري حدود دو برابر حوزه‌ي برون‌شهري بوده است.