مدل‌سازي فرآيند الكترواكسيداسيون در تصفيه فاضلاب شور

هدف: تصفيه زيستي فاضلاب هاي حاوي جامدات محلول بالا، به دليل غلظت بالاي نمك، امكان پذير نيست. يكي از روش هاي تصفيه اين گونه فاضلاب ها الكترواكسيداسيون مي باشد. هدف از اين مطالعه به كارگيري روش سطح پاسخ در بهينه سازي تصفيه فاضلاب هاي شور با استفاده از فرآيند الكترواكسيداسيون بود. روش ها: اين مطالعه تجربي در مقياس پايلوت انجام گرديد. نمونه ها به صورت سينتتيك و در سطح مورد نياز فاضلاب هاي شور تهيه گرديد. متغيرهاي مستقل شامل زمان واكنش، pH، غلظت الكتروليت NaCl و ولتاژ بودند. عملكرد فرآيند براساس پاسخ هاي درصد حذف COD و TOC ارزيابي شد. تعيين تعداد آزمايشات، آناليز آماري و مدل سازي داده هاي آزمايشگاهي و بهينه سازي حذف COD و TOC با به كارگيري طرح مركب مركزي و روش پاسخ سطح انجام شد. نتايج: نتايج نشان داد كه درصد حذف COD و TOC در شرايط بهينه pH=8، زمان واكنش 34 دقيقه، مقدار نمك 23.5 گرم در ليتر و ولتاژ 7 ولت به ترتيب برابر با 88.48 درصد و 69 درصد بود. ميزان مطلوبيت در اين شرايط برابر با 1 بود. نتيجه گيري: الكترواكسيداسيون فرآيندي موثر در كاهش COD و TOC از فاضلاب هاي شور است. اما امكان توليد پسابي با كيفيت مطابق با استانداردهاي دفع فاضلاب به محيط زيست نيست. بدين ترتيب، اين فرآيند به عنوان تصفيه اوليه اين گونه فاضلاب ها پيشنهاد مي گردد. طرح مركب مركزي و روش پاسخ سطح براي بهينه سازي متغيرهاي موثر در فرآيند حذف COD و TOC به روش الكترواكسيداسيون مناسب است.