بررسي عوامل جمعيت‌شناختي، اجتماعي و اقتصادي موثر بر احتمال طلاق در ايران در سال 1395

اين مطالعه با هدف بررسي تأثير متغيرهاي جمعيت‌شناختي، اقتصادي و اجتماعي بر وضع تأهل (بي همسر به دليل طلاق/ داراي همسر) و محاسبه احتمال طلاق انجام شد. در اين مطالعه داده هاي فايل 2 درصد سرشماري عمومي نفوس و مسكن 1395 مورد استفاده قرار گرفت. براي تحليل داده ها از روش رگرسيون چندمتغيره لجستيك استفاده شد. در اين تحقيق 11 متغير جنس، سن، داشتن فرزند براي زنان، مهاجرت؛ متغيرهاي اقتصادي مانند وضع فعاليت، وضع مالكيت واحد مسكوني خانوار، متراژ واحد مسكوني و متغيرهاي اجتماعي مانند نوع سرپرستي خانوار، وضع سواد، وضع تحصيل، تعداد سال هاي تحصيل و مدرك دانشگاهي با وضعيت تأهل (طلاق گرفته/متأهل) مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها حاكي از اين بودند كه رفتار مردان و زنان بي‌همسر به دليل طلاق كاملا با يكديگر متفاوت است. مردان بي‌همسر به دليل طلاق مايل هستند پس از طلاق به خانواده ديگر بپيوندند، در حالي كه زنان خود تشكيل خانواده مستقلي مي دهند و در نقش سرپرست خانوار ظاهر مي شوند. تحصيلات عالي و داشتن فرزند براي زنان باعث كاهش احتمال طلاق مي شود. زنان بي‌همسر به دليل طلاق بيشتر در بازار كار حضور پيدا مي كنند و احتمال طلاق براي مردان بيكار و غيرفعال به ترتيب 2.5 و 1.3 برابر مردان شاغل است.