تأثير متغير‌هاي جمعيتي بر برآورد مصارف آب كشاورزي در ايران (بازه زماني 1386 تا 1393)

در نظريات جديد جمعيت شناسي محيط زيستي ، علاوه بر اندازه جمعيت، تركيب جمعيتي از جمله تركيب سني و جنسي، تركيب تحصيلي و معيشتي نيز از ديگر عوامل شناخته شده‌اي است كه بر رفتار جمعيت با محيط زيست پيرامونش تأثير مي گذارد. اين پژوهش بر آن است تا با الهام از اين نظريات، تفاوت‌هاي موجود در مصارف آب كشاورزي در شهرستان‌هاي كشور را بر اساس متغيرهاي مختلف جمعيتي تبيين نمايد. داده‌هاي موردنياز  پژوهش، از تلفيق سه بانك اطلاعاتي )سرشماري عمومي نفوس و مسكن، سرشماري عمومي كشاورزي، و آماربرداري سراسري منابع و مصارف آب كشور)، براساس واحد شهرستان، بدست آمده و با روش مدلسازي معادلات ساختاري به روش حداقل مربعات جزئي، تجزيه و تحليل شده است. نتايج حاكي است كه هرچند متغير اندازه جمعيت و خانوار، اصلي‌ترين متغير جمعيتي تأثيرگذار بر مصارف آب كشاورزي بوده است،‌ اما تركيب معيشتي، تركيب جنسي و نسبت وابستگي سني جامعه روستايي و سطح تحصيلات بهره برداران بخش كشاورزي نيز به طور مستقيم يا به واسطه متغيرهاي سطح اراضي و تركيب الگوي كشت، بر مصارف آب كشاورزي تأثيرگذار بوده اند.