بررسي سازوكارهاي سكوت و حذف در روايت اعتمادناپذير و تأثير آن در عناصر روايي، از منظري ساخت‌گرا با تأكيد بر رمان همنوايي شبانه اركستر چوبها

روايت‌شناسي ساختارگرا با خلأ روش‌ها و پژوهش‌هايي مواجه است كه الگويي براي بررسي سكوت و حذف و خلأ در متن پيشنهاد دهند. اين مقاله با روشي متن‌محور و شيوه‌اي تحليلي‌ ـ ‌بنيادين، با آمدوشد ميان متن و مباحث روايت‌شناسي، به بررسي وجوه سكوت و حذف و خلأ در روايت پرداخته است. متن انتخاب‌شده رمان همنوايي شبانه ‌اركستر چوبها است كه به‌شيوه اعتمادناپذير به روايت درآمده است. يكي از كاربردي‌ترين روش‌ها در تشخيص راوي ناموثق و ابعاد اعتمادناپذيري متن، بررسي سكوت‌ها و حذف‌هاي روايي است. شيوه روايتگري و عناصر وابسته‌اي همچون كانون ديد، فاصله، الگوي معيار، روايت‌شنو و انگيزه راوي بر گونه‌هاي حذف در روايت اثر مي‌گذارند يا از خلأها و گسست‌هاي روايت نامعتبر اثر مي‌پذيرند. ديگر عناصر ساختاري روايت نيز بر ايجاد خلأ و سكوت و شيوه‌هاي پوشاندن آن اثرگذارند. فرم مي‌تواند به‌مثابه تمهيدي تمركززدا براي پوشاندن سكوت به‌كار گرفته شود يا با ايجاد خلأ باعث تعليق در متن شود. زمان‌پريشي در نقش ايجادكننده يا پوشاننده سكوت و خلأ در روايت عمل مي‌كند. بسامد مكرر شيوه‌اي است براي نماياندن و نيز پوشاندن خلأهاي روايت. همچنين بررسي ارتباط بين رويدادهاي هسته‌اي و كنش‌يارها و نيز تركيب پي‌رفت‌ها روش ديگري است براي درك ابعاد سكوت و تمهيدات پنهان‌كننده حذف در روايت.