رويكرد امنيتي ـ ساختاري به ارتباط مسئلۀ زبان فارسي و امنيت ملي در جمهوري اسلامي ايران با تأكيد بر ساختار و مؤلفه‌هاي امنيتي كردن زبان فارسي در دورۀ معاصر

A Structural Security Approach to the relationship between Persian Language and National Security in the Islamic Republic of Iran with Emphasis on the Structure and Components of security perspective on the Persian Language in Contemporary Period

زبان و بستر تاريخي و فرهنگي رشد آن از مباني اساسي امنيت ملي در كشورهاي با سابقۀ تاريخي مي­باشد. انسجام ملي و گسترش قدرت منطقه­ اي و بين­المللي يك كشور بدون ساختار هويتي و زباني منسجم بدون شك به شكست مي ­انجامد. از مباني تأثير­گذار قدرت فرهنگي هر كشور گسترش حيطۀ فرهنگي زبان آن به بيرون از مرزهاي جغرافيايي ­اش مي­ باشد. فرهنگ ايران با قدمتي چند هزار ساله و هويت ملي ـ تاريخي­ اش بر مبناي زبان فارسي، مي­ تواند از عناصر تأثير­گذار نفوذ منطقه­ اي و سياسي باشد. پژوهش حاضر ارتباطي چند‌وجهي بين زبان رسمي جمهوري اسلامي و امنيت ملي برقرار مي­كند و زبان فارسي را بخشي از حوزۀ امنيت ملي ايران مي­داند كه به مرور زمان به­ خصوص در چهار دهۀ بعد از انقلاب اسلامي، سياسي ـ امنيتي شده است. بر همين اساس اين مقاله بر مبناي مناسبات امنيتي مكتب كپنهاگ و با روشي كيفي ـ تحليلي، زبان فارسي را در وجه ساختاري، زباني مي­داند كه مخالفان و دشمنان تماميت ارضي ايران آن را امنيتي كرده­ اند و بر همين اساس به تحليل امنيتي شدن زبان فارسي بر مبناي اين نظريه مي­پردازد. خروجي پژوهش، تأكيد بر فراگير شدن زبان فارسي از طريق بسط نفوذ فرهنگي و اقتصادي ايران در كوتاه مدت و سپس ارتباط گستردۀ اين زبان به مسئلۀ امنيت ملي و بازگشت آن به حوزۀ موضوعي عادي و عمومي در حوزۀ امنيتي مي­ باشد.

The language and its historical context are one of the basic foundations of national security in countries with a thousand years of history. National cohesion and the expansion of the regional and international power of the country without a coherent identity and language structure are undoubtedly defeated. One of the foundations of the cultural power of each country is the cultural context of its language and extends it beyond its geographical boundaries. The Iranian culture with the thousand years of history and its historical national identity based on the Persian language can be influential elements of regional and political influence. The present paper establishes a multifaceted relationship between official language and national security and considers Persian as a part of national security in the Islamic republic of Iran which has been politicalized-securitized since the time of Islamic Revolution. This paper based on the Copenhagen school security examines that today especially after the Islamic Revolution in Iran, Persian language has been politicalized based on the opponent's approach to Iranian territorial integrity. The output of the research emphasizes the prevalence of Persian language through expanding the cultural and economic influence of Iran in the short term along with linkage between this language and Iran's national security which can help the Persian language to be a normal and non-security, politicized subject. The research method is based on qualitative analytical research.